4. bölüm

12.9K 388 149
                                    

1 hafta sonra

Tam bir hafta geçmişti olayların üzerinden ve Bugün yeni bir başlangıçtı bugün staj yerinde işe başlayacaktım ,heyecandan kalbim gümbür gümbür atıyordu.

Bu 1 hafta içerisinden o aileden kimseylede görüşmedim .
Bi kaç duyduğuma göre, ömer ve karısı artık burada bu mahallede yaşayacakmış, neden çünkü koca istanbulun semtime kıran girdi.

Dostumun biricik yeğeni ile resim koyunca, onunla da arama mesafe koymaya karat verdim.
Kalbimin içinde bir yangın vardı.
Geceleri o görüntüden uyku girmiyordu,o kadar yoğrulmuştum ki herkesten,herşeyden ama dayanmam gerekiyordu,kimseye Elanura yazık oldu dedirtmezdim,içime ağlarım ama dışarıya her zamn güçlü olurdum.

Üzerimi sonkez daha kontrol ettikten sonra zümrüt yeşili zaten bir gömlek, beyaz kumaş pantolona karar kılmıştım.
Saçlarımı dalgalı yaptıktan sonra, gevşek şekilde yukarıdan bağladım.
Sade bir makyaj yaptım.
Kendimi süzdüğümde çok güzel olmuştum.
Tek bantlı krem renginde topuklumu giydim.
Işte şimdi tamam olmuştum.

(İstediğim gibi bulamadım ama buna benzer birşeydi

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(İstediğim gibi bulamadım ama buna benzer birşeydi.)

Salondan annemle babamın sesleri geliyordu,adımlarımı oraya yönlendirdim.
Ilk beni babam gördü gözlerindeki beğeniyi buradan bile anlamıştım.
Topuk seslerin duyan annem bana döndü.
Baştan aşağı süzdü beni.

"Allah'ım Allah'ım bu ne güzellik bu böyle maşallah benim kızıma"

Annem böbürlenmeye başlamıştı bile.

"Ee ne demişler annesine bak kızı al benim kızım normal tabi. "

Gülerek kahvaltı masasında yerimi aldım. "

"Evet annecim,annem ve babamın kızıyım o yüzdende çok güzelim. "

Kahvaltıya başlamıştık.

"Heycan var mi bakalım. "Dedi babam ilgi dolu bakışları ile.
Şimdi daha çok heyecanlanmıştım.

"Birazcık var, ama başacıkabilirim."dedim gülümseyerek, saati kontrol ettiğimde geç kalmamak adına hızla ayaklandım.

"Doğru dürüst, birşeyler ye kızım,hemen ayaklamayalım."

Olumsuzca başımı sallarken annem hala hayıflanıyordu.

Kapıyı açarak hızla dışarı çıktım, kapının önünde kırmızı min8 cooper vardı, tam da bizim evin önüne koymuşlardı.
Söylenerek bahçeden çıktım.

Yarım Kaldık Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin