İlacı Olmayan Ağrı | Mentor x y/n |

2. Bölüm

y/n'den

Ben yatmış tavandaki boyanın yapısını incelerken arkada Sunsetz çalıyordu. Saat kaçtı bilmiyorum. Zilin çalmasıyla yattığım yerden kalktım.

Her zamanki ifadesiz suratımı takınarak kapıyı açtım. Önde 1.90 boylarında siyah saçlı biri arkasındaysa diğerine kıyasla daha kısa olan tatlı bir çocuk duruyordu.

Öndeki çocuğun ananı gibi bir şey dediğini duydum fakat tam anlayamadım. Kısa bir sessizlikten sonra arkadaki alaycı bir ifadeyle "Hep böyle düşüncesiz misindir?" dedi.

Müziği kapatmam içim geldiklerini zaten tahmin etmiştim. Ama bu müziğin kime zararı dokunur anlamıyorum. Emin olun son ses gezen tofaşlardan daha az rahatsız ediciydi. Fakat anlaşıldığı üzere bazıları buna dayanamıyordu.

Bunları söylesem kavga çıkacağını bildiğim için susmayı tercih ettim. Hatta konuşmaya bile halim yoktu o yüzden önce kapıyı kapattım sonra da müziği.

*3 gün sonra

Kapıyı açmamla geçenki çocuğu görmem bir oldu. Tahmin ettiğimin aksine sinirli değildi hatta gülümsüyordu.

Elini uzattı "Ben Hürkan"

"Bende y/n" dedim gülümsemeye çalışarak. Ama gülümsüyor gibi değil de acı çekiyor gibi gözüküyordum.

Birkaç dakika kapıda konuştuk. Sonrasında ayakta dikildiğimiz için içeri geçmeyi teklif ettim. Başta istemese de sonrasında kabul etti ve içeri girdi.

Hürkan'dan

İçeri girdiğimde ilk dikkatimi çeken şeyler; boş alkol şişeleri, bardaklar, teneke kutular ve küllüğü dolduran sigara izmaritleriydi. Etrafın dağınıklığına rağmen garip bir şekilde pis değildi.

Koltuğu işaret ederek oturmamı söyledi. Daha sonrasında demin bahsettiğim bardakları ve çöpleri hızlıca toplayıp mutfağa götürdükten sonra yanıma oturdu.

Uzun süre konuştuk. Tabi en çok ben konuşmuştum çünkü y/n pek konuşkan biri değildi. Daha doğrusu kendisi hakkında konuşmayı sevmiyordu. Bu yüzden de ne zaman soru sorsam kısa cevaplar vererek geçiştiriyordu.

Yine de şikayetçi değildim çünkü bu devirde insanı doğru düzgün dinleyen birini bulmak zordu ve y/n iyi bir dinleyiciydi.

İlk karşılaşmamızın aksine tatlı bir insandı. Bu kızı Emre'ye ayarlamam lazım diye geçirdim içinden. Ne bu Emre'ye kız ayarlama sevdası diye sorarsanız eskiden Emre bana kız ayarlamaya çalışırdı şimdi de ben ona kız ayarlamaya çalışıyordum.

Başlarda şakasına yapsamda son zamanlarda hayatına birinin girmesi ona iyi gelir diye düşünmeye başlamıştım. Çünkü şu 2-3 aydır mutsuz gibiydi. Eskisi gibi enerjisi yoktu ve bazen çok garip davranıyordu.

Ben de y/n'yi yarın akşam için evime davet ettim. İlk söylediğimde kabul etmek istemesede Emre ve Merve'nin de geleceğini söyleyince ikna olmuştu. Bu arada tabiki konuşurken ona Merve'den bahsetmiştim.

y/n'den

Hürkan saatin geç olduğunu söyleyerek kalkmıştı. Ben ne kadar davar gibi davransamda Hürkan çok samimi ve kibardı. Biriyle böyle konuşmayalı uzun zaman olmuştu.

Garip bir şekilde mutlu gibiydim. Belki de mutluluk değildi bu bilemiyorum. Ama sanki bundan sonra hayatım değişecekmiş gibi hissediyordum.

Arkadaş edinecektim en basitinden, hayatımı bir düzene sokacaktım. Çünkü fark ettim ki kendimi dört duvar arasına kapatıp kimseyle konuşmamak hiçbir şeye yaramıyordu.

Sadece beni günden güne öldürüyor ve içimde yaşayan bir ceset ordusu oluşmasını sağlıyordu.

~~~~~~~~<3~~~~~~~~~

Vote atmayı unutmayınn

451 kelime