İzimizdeler

13.Bölüm

Gözlerimi açamıyorum. Çok yorgun hissediyorum kendimi. Ancak sesleri duyabiliyorum.
"Aryana bizi duyabiliyor musun?" dedi biri. Galiba doktordu. Gözlerimi zar zor açtım. Dağhan,Burak,İdil ve Yasin hoca dedikleri kişi hepsi benim uyanmamı bekliyorlar.
"Evet sizi duyabiliyorum. Hatta görebiliyorum."dedim. Dağhan doktora dışarı çıkmasını söyledi. Ama ben bir hastanede değilim. Bir evdeyim.

Keşke şimdi kitaplarda olduğu gibi olsa. Herkes dışarı çıksa ben ile Dağhan tek kalsak. Sonra o bana iyi misin? diye sorsa sonrada gelip öpse.  Bu düşüncelerin arasından Dağhan bana seslendi.
"Aryana iyi misin?" Ay galiba hayalim gerçek oluyor. Dağhan sorunca yeni fark ettim. Karnım aşırı ağrıyordu. Bir anda ağzımdan
"Ama bunlar çıkmadı. Olmaz ki böyle."dedim kahretsin kesin anladı.
"Aryana sen iyimisin? Ne olmaz." Dedi Burak ancak Dağhan konuşmadı. Rezil oldum.
"Arkadaşlar isterseniz siz çıkın Aryana benimle özel bir şey konuşmak istiyor." Ne aaaaa öyle bir şey demedim. Lanet olsun. Anladı.

Onlar odadan çıkınca Dağhan yatağın yanındaki sandalyeye oturdu.
"Demek onlar buradayken olmaz ha? Çıktılar şimdi. Hadi söyle bakalım. "
"Ben şey aslında öyle demek istemedim." Bana soran gözlerle bakınca bir anda aklına bir şey gelmiş gibi bana bakıp göz kırptı. Sonra bana yaklaşıp
"Demek beni onların yanında öpemezsin öyle mi." İşte şimdi yanıyorum. Hemen bir şey ortaya atmam gerekiyor.
"Ben öyle bir şey demedim. Şey diyecektim neden arabadan inip beni kurtardın. Sende ölebilirdin. "Aferim kızım işte böyle.

Dağhan böyle bir şey söylememi beklemiyormuş gibi bir anda şaşırdı.
"Ben zaten  yaşarken defalarca öldüm. Şimdi bir kurşun sayesinde ölsem birşey değişmezdi."  Aslında ben Dağhan'ı tanımadığımı anladım.
"Neyse sen biraz dinlen yemek hazır olunca seni çağırırım."

1 saat sonra
"Ya İdil sen ne yaptın bu ne?" Burak'ın alaylı sesiyle uyandım. Anladığım kadarıyla İdil ile kavga ediyordu.
"İki dakika telefona bakayım dedim. Böyle olacağını bilemezdim. Hem çok yanmamış. Biraz fazla kızarmış." İdil'in fazla kızarmış dediği yemeği merak ettiğim için yataktan kalkıp onların yanına gittim.

"İdil aynen fazla yanmış. Emre gelecekti bari düzgün yapsaydın. Neyse ben pizza söylüyorum." Fırına attıkları tavuğun yandığını görünce gülmekten yere yığıldım. İdil beni gördü ve somurtarak
"Ne gülüyorsun. Kolaysa sen yapsaydın."
"Komik çünkü. Ayrıca Dağhan nerede?"
"Emre ile geliyorlar."dedi İdil
"Tamam."dedim. Burak
"Aryana biraz konuşabilir miyiz?" Kafamı salladım. Bir odaya geçtik. Konuşmaya başladı.
"Aryana benim sana karşı hislerim vardı. Bunu sende biliyorsun." Dediğinde hemen sözünü kestim.
"Bak Burak ben sana karşı bir şey hissetmiyorum. Hatta ben başkasını seviyorum. Ama benim dostum olarak kalmanı isterim." Bütün içimi döktüm. Zaten bir gün bu konuşma gerçekleşecekdi.

"Evet her şeyin farkındayım. Bende şansımı başka bir kızda denedim. Ama onu tek bir kere gördüm. Bu aşık olmama yetti. Her yerde onu arıyorum. Seninle dost kalmamız en doğrusu." Burak bunları söyleyince ağzım açık kaldı.
"Hadi gel İdil'in yanına gidelim." Dedim. Dağhan ve Emre gelmişlerdi. Emre'nin canını okuyacağım. Tam İdil'in yanına varmıştık Burak kafasıyla Dağhan işaret etti ve "Onu sevdiğini biliyorum. Bu hislerin de haklısın." Dedi. Yüzüm kızardı.
"Ulan Emre seni öldüreceğim. Bari söyleseydin."
"Aryana senin Aras'ı dövdüğünü görünce cesaret edemedim. Ama sen beni affedersin. Ayrıca sana zarar gelmesin diye senin yanındaydım."
"Tabi cesaret edemezsin. Neyse yemek yiyelim." Ben koltuğa oturunca yanıma Dağhan geldi. İdil ile Emre ,Burak ise tek başına oturuyordu. Herkese bir pizza paketi verdiler. Şimdi evi inceleme vakti. İki katlı bir ev. Çok süslü değil ama iç mimarisi çok güzel.

Yemek yiyip karnımızı doyurduk. Emre bir ara kolunu İdil'in omuzuna koydu. Bunu görünce Emre ve İdil'in arasında bir şey olduğunu fark ettim. Acaba Burak'ın sevdiği kız kimdi?
Bana Yasin hoca her şeyi anlatacak ancak ne zaman?
Büşra ve Aras'a  ne oldu? Bu sorular aklımda dolanırken İdil romantik bir film açtı.
"Ya korku filmi izleyelim."dedim. Dağhan
"Sen korkma bahanesi ile bana sarılmak için söylüyorsan hiç gerek yok. Direk söyle ve sana sarılırım."
"Tamam. Boş ver açma." Yüzüm yine kızardı. Sarılmak istiyorum. Keşke bunu söyleyebilseydim.

Yaklaşık yarım saattir film izliyoruz ve herkes uyudu. Ben ve Dağhan hariç. Benim gözlerim kapandı. Bir anda bir sıcaklık hissettim. Bu Dağhan'ın kokusu ve bana sarılıyor.  Bana neden böyle acı çektiriyor? Sonra beni biri kucağına aldı ve yumuşak bir yatağa bıraktı. Elveda dedim içimden Dağhan'a. Ancak beklemediğim bir şey oldu. Dağhan yanıma uzandı ve beni kolları ile sarıp sarmaladı.