Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖDEVİ OLARAK İNARİZAKİ'YEgitme kararı vermişti Shun. Lazım olacak tüm defterleri ve kitapları çantasına atmıştı o yüzden çantası çok ağırdı. Nefes nefese İnarizaki spor salonunun önünde durdu. Bir süre soluklandıktan sonra kapıyı çalarak içeri girdi.
"Otahaka-san, buyurun gelin." dedi koçları. Plastik bir sandalyede oturuyordu. Yanında da bir kız vardı, menajer olmalıydı bu kız.
"Ziyaretimi kabul ettiğiniz için teşekkür ederim." dedi Shun ve ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi. Tüm takım Shun'a odaklanmış bakıyordu.
"Size dün akşam bahsetmiştim, bir menajer gelip bizi değerlendirecek diye. İşte menajerimiz Shun Otahaka-san. Saygınızı belirtin. Sizden çok daha üst kademede kendisi." Koç Shun'u detaylıca anlattıktan sonra tüm oyuncular eğilip kalktı ve kendilerini tanıtmaya başladılar.
"Adım Kita, kaptanım ve liberoyum. Bizi izlemeye geldiğiniz için teşekkür ederiz!" dedi ve geri çekildi Kita. Ardından diğer oyuncular da kendini tanıtmıştı.
"Ve ben Suna" dedi Suna ve göz kırptı. "Bizi izleyeceğiniçin teşekkürler."
Shun kıkırdadı ve koçun olduğu yere dönüp kendi koltuğuna oturdu. Sabah daha güneş bile doğmadan antrenmana başlıyorlardı, bu yüzden artıdan puan vermişti İnarizaki takımına. Yarım saatlik ısınma hareketlerinden sonra antrenmana başlamışlardı. Herkes elinden gelenin en iyisini yaparak Shun'un güzel notlar almasını istiyordu.
"Senin hoşlandığın kız" diyerek Suna'nın yanına geldi Kita. "O, değil mi?" Suna sadece kafa sallamakla yetindi. Garip bir davranış sergilemek istemiyordu. "Bugün bir şeyler yaparak sizi yakınlaştırmaya çalışırım" dedi yerine dönerken.
Aralıksız 3 saat antrenman yaptıktan sonra mola vermişlerdi. Herkes bir köşeye yamulurken menajerleri olan kız herkese havlu ve su veriyordu. Shun antrenmanı izlemişti, geriye kalan tek görevi malzeme deposu ve soyunma odalarına bakmaktı.
"Malzeme odasına bakabilir miyim acaba?" dedi ayağa kalkarken. Koç uyuklamaya başlamıştı, dolayısıyla Shun'u duymamıştı. Shun köşelerin birinde yere oturmuş Suna'ya yöneldi.
"Selam Suna." dedi ve elini uzatıp kalkmasına yardım etti. "Görev icabı malzeme odasına ve soyunma odasına bakmam gerekiyorda, nerede gösterebilir misin? Koçunuz uyuyakalmışta."
"Olur gel" Suna, Shun'un elini tuttu ve yürümeye başladı. Spor salonunun diğer ucunda olan malzeme odasına doğru yol aldı. "Eğlendin mi bugün?" dedi yürürken.
"Bugün antrenmanımızı izlerken sıkılmadın değil mi? Biraz sıkıcı bir takımız da." dedi ve malzeme odasının kapısını açtı.
Shun, Suna'nın elini bıraktı ve defterini aldı. Bir yandan odayı incelerken diğer yandan da not alıyordu. "Hayır, eğlendim." dedi bir yandan da. "Hepinizin ayrı ayrı yetenekleri var ve bunları farketmek eğlenceliydi. Bulmaca çözüyormuş gibi hissettim, anlarsın ya?"
"Sevindim o zaman eğlenmene" dedi Suna ve odanın köşesindeki banka oturdu. Shun hala not alırken onu izliyordu. İşinde gerçekten ciddiydi.
Birden kapının kapanması ile Shun elindeki defteri ve kalemi düşürdü. İkisi de sesten dolayı irkilmişti.
"Neden kapı kapandı?" diye sordu Shun. Defterini ve kalemini yerden alıp kapıya yöneldi. Ne kadar zorlasa da açamamıştı kapıyı.
"Kapının aylık olarak yağlanması gerekiyor. Bu ay yağlanmadı herhalde." dedi Suna kapıyı açmaya çalışırken. "Az sonra yardıma gelirler.
Bir saat geçmişti, ama yardım hala gelmemişti. "Acaba bizi unutup gittiler mi?" dedi Shun şakayla karışık bir şekilde gülerken.
"Deme öyle" dedi Suna gülerken. "Hem geçen gün gittiğimiz Lunaparkı saymazsak bayadır görüşemiyoruz. Anlat bakalım."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
