Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"HOŞ GELDİNİZ!" Shun, marketten içeri giren öğrenciye baktı. Tanıdık geliyordu ama kim olduğunu bir türlü çıkaramamıştı.
Öğrenci markette biraz dolaştıktan sonra elinde 2 ramen ile birlikte kasaya geldi. Kasadaki Shun'u görünce şaşırmış bir surat ifadesi yaptı ve konuştu: "Otahaka-san?"
"Benim?" dedi Shun gülümseyerek. "Özür dilerim, tanıdık geliyorsunuz ama kim olduğunuzu çıkaramadım."
"Kita ben. Suna'nın olduğu voleybol takımının kaptanıyım hatırladın mı? Antrenmanımızı izlemeye gelmiştin." Shun o sırada ramenleri kasadan geçiriyordu. Hatırlamıştı onu.
"Doğru ya, hafızam pek iyi değil Kita-san kusura bakma. Nasılsın?" dedi. Kita hakkındaki izlenimleri iyiydi, güvenilir biri gibi hissettiriyordu.
"Suna ile uğraşıyoruz işte... Bu aralar biraz morali bozuk." dedi Kita ve parayı ödedi. "Konuşmak için biraz vaktin var mı?"
Shun saate baktı, molası yaklaşıyordu. Kafasını evet anlamında salladı ve depodaki çalışana yerine bakması için bağırdı, üzerindeki marketin yeleğini çıkardı ve Kita ile birlikte dışarı çıktı. Yakındaki parka oturdular ve Kita sohbete başladı.
"Suna sana açılmış, doğru değil mi?" Shun iç geçirdi. Konunun bu olduğunu bilseydi gelmezdi bile, utanıyordu bu konudan. Kendi davranışları yüzünden utanıyordu. Konuşmak yerine kafasını sallayarak onayladı.
"Reddetmişsin."
"Reddetmedim." dedi Shun ve o zamanı düşündü. Üzerinden 1 hafta geçmişti. Reddetmemişti, ama kabul de etmemişti. Sadece konuyu kapattırmıştı Suna'ya.
"O reddettiğini düşünüyor." Shun sessizleşti ve gökyüzünü izlemeye başladı, geceydi ve yıldızlar çıkmıştı ortaya. Bir süre sessizlik olduktan sonra Shun konuşması gerektiğini farkedip gözlerini gökyüzünden ayırmadan konuşmaya başladı:
"Aslında kendime hiç değer vermiyorum. Kendimden nefret ediyorum da desek olur. Kendime değer vermediğim için kimsenin bana değer verebileceğine inanasım gelmiyor. Özellikle Suna gibi yakışıklı bir çocuğun bana neden değer verdiğini anlamıyorum. Muhtemelen okulda her kız tarafından aşk mektubu almıştır. Sevgililer gününde dolabı çikolatayla dolup taşar. O kadar kızın arasından beni neden seçtiğini anlamıyoru-"
"Ama o seni seçti." dedi Kita ve ayağa kalktı. "O seni gerçekten seviyor Otahaka-san. Kendini bu kadar değersiz görme. Acıdığım için söylemiyorum, gerçekten güzel ve değer verilesi bir kızsın bunu herkes farkedebilir. Geçmişinde ne yaşadın bilmiyorum, ama bende onları unutma vaktin gelmiş. Suna ile yeni bir başlangıç yapmaya ne dersin? En azından onu sevdiğini ona söyle."
Shun da ayağa kalktı ve telefonuna attı elini. "Suna ile konuşacağım şimdi. Hayır yarın. Yarın antrenmanınınız var mı?"
"Telefon numaranı ver, antrenman çizelgesini sana atayım." Birbirlerine telefonlarını verdiler ve Kita çizelgeyi Shun'a attı.
"Görüşmek üzere Otahaka-san." dedi ve ayrıldı. Shun markete geri dönerken çizelgeyi açtı ve yarına baktı. Öğleden sonra bir antrenmanı vardı, onun çıkışına gidecekti.
Markete girdi ve yeleğini geri giyip kasaya geçti, kapatma saatine kadar marketle ilgilendi.
↗･べ↝⊰⊹メ
"Bugün antrenman bir tık yorucuydu sanki." dedi Osamu. Shun okulun kapısında beklerken erkekler giyinme odasında boş sohbet ediyorlardı. Kita, Suna'nın getirdiği kötü sweatshirti gördükten sonra derin bir iç çekti ve çantasına yedek olarak koyduğu kazağı Suna'ya verdi.
"Hayırdır, bu ne?" dedi Suna anlamayarak.
"Sonra teşekkür edersin, giy sadece." dedi Kita ve kötü sweatshirti çantasına tıktı. Suna ne iş çevirdiğini anlamadan siyah kazağı giydi ve altında kot pantolonunu giydi. Saçını hafiften düzeltti ve deodorantını sıktı. "Ben gidiyorum beyler, yarın görüşürüz."
Çantasını da aldı ve okulun çıkışına yöneldi. Etrafına bakınmadan direkt okuldan çıktı ve evinin yoluna saptı.
"Suna." Duyduğu sesle olduğu yerde kalakaldı. Hoşlandığı kızın sesiydi ve onu 1 haftadır ne görmüştü ne de duymuştu. Arkasını döndü ve Shun'a baktı.
"Shun?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
