SEVMEK... Sevmek zordu. Normal bir insan için bile bu kadar zor iken benliği karanlığa bürünmüş bir adam için daha zordu. kadın bekledi usulca. sevmeyi sevilmeyi istiyordu yalnızca. Yaklaştı kalbini esir alan adama, açık pencereden içeri sızan rüzga...
selam arkadaşlar yeni bölümle geldim...Ben özlemiştim bu ikiliyi ya siz?
Bölüm şarkısı: Mabel Matiz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖLÜ DUYGULAR
Akşam karanlığının şehre bir yorgan misali örtüldüğü dakikalarda, ölü bir duygu kaplamıştı genç adamın yüreğini. Hüzün.
Hastanenin önüne park ettiği arabanın ön koltuğuna oturmuş arkasına yaslanmıştı. Hiç bir duygu barındırmayan donuk bakışları hastanenin önünden geçip giden insanları izliyordu. Ne çok insan vardı, ne çok hayat ve ne çok hikaye...
Düşünüyordu genç adam. O an sol gözünden inen bir damla yaş feveran eden duygularının en gerçek şahidiydi. Dudaklarına doğru süzülen damla damağını uza bularken ikinci yaşı gizlemek istercesine sildi baş parmağıyla.
Hayatı için çizdiği yolun sonunu göremiyordu sanki. Kalbinde yalnızca nefret ve intikam ateşi, avuçlarında tuttuğu geçmişinin acı dolu izleri vardı.
Eğilip torpidodan çıkardığı sigaradan bir dal alıp dudaklarına götürdü. İçine çektiği derin nefes anında ciğerlerine dolmuştu.
Sol kolunu arabanın camına dayarken, kemikli parmaklarının arasındaki sigarayı gelişigüzel tuttuğu sol elini alnına dayamıştı. Düşünceleri aklının her bir zerresinde dolaşırken yüreğindeki yabancı hissi görmezden geliyordu.
Öyle çok dalmıştı ki düşünce denizine boğulmaktan camın tıklatılmasıyla kurtulmuştu. Sol tarafa çıkardığı bakışları, Lara'nın ağlamaktan kızarmış bakışları ile buluşmuştu. Boğazındaki yumruyu yutup arabanın kapısını açıp inmek için hareketliğinde, izmariti yerle buluşturmuştu.
Kalan dumanı gecenin ayazına üflerken Lara'ya çevirdi yönünü. Konuşması için bekledi.
Yönelttiği soru birçok anlamı barındırıyordu aslında. Cevabını bildiği soruyu yöneltmek, inkardı aslında.
Yarkın sanki bunu bekliyormuşçasına hazırdı, gizlendiği zırhını çıkarmıştı yine. Yüreğindeki ölü duygulara inat, histerik bir gülüş peydah olurken dudaklarında konuşmaya başladı.
"Sanane bundan, ben sana ne zamandan beri hesap veriyorum" Dedi bakışlarını bir an olsun çekmeden. Lara içerde yatan masum candan güç alarak dikildi abi bildiği adamın karşısına. Masum canın soramadığı hesabı sormak istiyordu. Kirpik uçlarında biriken yaşları, tutunmaya zorlarken zar zor bulduğu nefesle sıraladığı cümlelerini bir biri ardına.
"Hesap vermek zorundasın. İçeride can savaşı veren günahsızın hesabını vermek zorundasın. Daha 19 yaşında olan, ölüm kalım savaşı veren, (kafasını yana çevirip derin nefes alarak)ancak neden ölüme daha yakın tarafta durduğunun hesabını vermek zorundasın. Ben bu günahın ortağı olmayacağım."
