SEVMEK... Sevmek zordu. Normal bir insan için bile bu kadar zor iken benliği karanlığa bürünmüş bir adam için daha zordu. kadın bekledi usulca. sevmeyi sevilmeyi istiyordu yalnızca. Yaklaştı kalbini esir alan adama, açık pencereden içeri sızan rüzga...
MERHABA ARKADAŞLAR, BU BENİM İLK HİKAYEM. YENİ BİR KURGUYLA KARŞINIZDAYIM . LÜTFEN ÖNYARGI İLE BAŞLAMAYIN. YORUMLARINIZI VE BEĞENİLERİNİZİ BEKLİYORUM. KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM. YARKIN VE ALÇİN'İ ÇOK SEVİCEKSİNİZ.
(ŞAHISLAR DÜZENLENME NEDENİ İLE DEĞİŞMİŞTİR)
Bölüm şarkısı: Toygar Işıklı (korkuyorum)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gün karanlığı yarıp yerini aydınlığa bırakmaya başlamıştı. Saatlerdir bir gram bile uyku girmeyen gözlerimi ovalayıp oturmaktan uyuşan bacaklarımı hareket ettirerek ayağa kalktım. Çıplak ayaklarımın altındaki soğuk zemin iyi gelmişti. Adımlarımı lavaboya yönlendirdim. Yorgundum ve uykusuzdum. Günlerdir uyumamıştım. Çeşmeyi açıp suratıma vurduğum su bedenimi titretmişti ama iyi gelmişti. Soğuğu severdim . Suyu kapatıp başımı kaldırdığımda aynadaki yansımam bir ölüden farksızdı. uykunun girmediği gözlerim kırmızıydı, göz çevremi saran mor halkalar korkunçtu, kızıl saçlarım alnıma yapışmıştı ve dün geceden kalma dudağımın kenarındaki kurumuş kan lekesi. Alışmıştım bu bene. Son kez acizliğime baktığım aynadan bakışlarımı çekip yüzümü kuruladım. Üzerimdeki kıyafetlerimi çıkartıp iç çamaşırlarımla odama geçip dolabımdan rastgele aldığım kıyafetleri giyip kahvaltı hazırlamak için odamdan çıkıp mutfağa yöneldim.
Sorumluluklarım vardı benim. Bakmam gereken hasta bir annem ve küçük kız kardeşim vardı kumarbaz, alkolik babamdan korumam gereken. Her gece zil zurna sarhoş gelirdi eve, türlü sebeplerden döver, hiç bir şey olmamış gibi sızıp kalırdı kanepeye.
Mutfakta ki işlerimi halledip annemin kahvaltısını ve ilaçlarını tepsiye koyup adımlarımı odasına yönlendirdim. aralık olan kapıyı iyice açıp günden güne eriyen anneme doğru yaklaştım.
"günaydın güzel annem, nasılsın var mı bir ihtiyacın?" sesimin titremesine engel olamamıştım.
annem kısık sesiyle" günaydın kızım, ben iyiyim sen beni merak etme " derken bile yorgundu.
Annemi yarı oturur pozisyona getirip tepsiyi önüne bıraktım. Annem kanser hastasıydı. Her akşam çektiği acılar, ağlayışları... O yemeğini yerken tebessüm edip kız kardeşim Alya'yı uyandırmak için odasına yöneleceğim sırada kapının sert vurulma sesiyle durdum. Gelen babam olmalıydı. Gidip kapıyı açtığımda şaşırmıştım çünkü sarhoş değildi. Sinirle beni itip içeri geçtiğinde bende kapıyı kapatıp Alya'nın odasına gidecekken "gel kız buraya" diye bağırmasıyla olduğum yerde durdum. Yine hangi sebepten dövecekti beni. Başımı çevirip babama döndüğümde
