[Zawgyi]
"အားးးး!!"
ဒုန္း.(တံခါးေဆာင့္ပိ္တ္သံ..)
"ဘာလား....!!ဦးေလးႀကီး တံခါးဖြင့္ပါအံုး.."
ဘြားခနဲေပၚထြက္လာသည့္ရုပ္ကပင္မိမိအားျပန္လန္႔ကာ အသံကုန္ေအာ္ၿပီး တံခါးပိတ္သြားတာေၾကာင့္ ေနာက္သိူ႔ေျခနွစ္လမ္းစာေလာက္ဆုတ္မိသြားသည့္ ရွားေဝယံမွာ တံခါးခ်ပ္ႀကီးအား လက္သီးဆုတ္ျဖင့္ တဒုန္းဒုန္းထုရိုက္ကာ ျပန္ေအာ္ရေလေတာ့သည္။
"ဦးေလးႀကီး...တံခါးဖြင့္ပါအံူး...ကိုကိုအဲ...ဆရာနဲ႔ေတြ႕မလို႔လာတာပါဗ်.."
ဒုန္း....ဒုန္း .
"ဟ..!.."
ဘယ္ေလာက္ပဲ တံခါးကို ထုထု တံု႔ျပန္မလာတာေၾကာင့္ တံခါးေရွ႕တြင္ အဝတ္ထုတ္ကို ပစ္ခ်ၿပီးထိုင္ေစာသ့္ေနဖို႔သာေတြးမိသည္။
ဆရာကိုကို ထြက္လာေတာ့မွ အဲဒီအက်င့္မေကာင္းတဲ့ဦးေလးႀကီးကို တံခါးပိတ္ပစ္လိုက္ေၾကာင္း သူျပန္တိုင္ပစ္အံုးမည္။
...............
"တကယ္...သူလား...ငါ...ငါဘာလုပ္ရမလဲ.အားးးးးး....."
ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႀကိဳတို႔က်ဲတဲ ဖြာလန္က်ဲေနသည့္ဆံပင္ႀကီးကို ဆြဲဖြပစ္လိုက္ရင္းေက်ာ္ေမာင္တစ္ေယာက္ေအာ္ဟစ္ကာေရ႐ြတ္မိလိုက္ေတာ့သည္။
"ငါ့ပံုစံႀကီးျမင္ၿပီး စိတ္ပ်က္သြားၿပီလား မသိဘူး.."
ေရခ်ိဳးခန္းတြင္တပ္ဆင္ထားသည့္မွန္ႀကီးဆီေျပးလို႔ သူ႔ကိုယ္သူျပန္ၾကည့္လိုက္မိသည္။နႈတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊး ရွည္ရွည္တို႔က လူဝံႀကီးတစ္ေယာက္လို သူ႔မ်က္နွာအားပံုဖမ္းပို႔ပင္ခက္ခဲရေလာက္ေအာင္ ဖုံးအုပ္လုမတတ္ရွည္ထြက္ေနေပသည္။
"အားးးးးးးး ...ဒါဘယ္သူႀကီးလဲ..."
"....."
"ဟမ္.."
မွန္ထဲတြင္ေပၚေနသည့္သူ႔ကိုယ္သူအားလက္ညႇိုးျပန္ထိုးလိုက္ရင္း ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"အဲ့တာ ငါလား.."
သူ႔လႈတ္ရွားမႈအတိုင္းတစ္ထပ္ထဲက်ေနသည့္မွန္ထဲက ပံုရိပ္ေယာင္ကို ၾကည့္ကာ ေခါင္းခါယမ္းလိုက္သည္။
