Sokak Arası (TEXTİNG) √ TAMAMLANDI √

8- YALAN

Destek olmak için yorum ve ⭐  unutmayın..

1 Hafta Sonra

-Açelya evden çıkmıyorsun bir haftadır gel işte dolaşırız.

Su'yun sabahtan beri bitmeyen ısrarlarını dinliyordum. Haklıydı her zamanki gibi. Ama benim dışarı çıkacak enerjim yoktu. Samet'in gittiğini Pazar günü her saat başı aşağıya inerek tasdiklemiştim. Üstelik Manisa' da story attığı Pazar gecesi instagramdan da  çıkarmıştım onu. Bir daha görmeyeceğim birisini hâlâ takip etmenin anlamı yoktu. Canım daha fazla acısın istemiyordum. Hoş, onu hiçbir şekilde görmeden de gayet acı çekiyordum ama ne yapayım işte...
Belki dışarı çıkmak biraz olsun iyi gelirdi bana. En iyisi Su'yu dinlemekti.

-Tamam Su. Hazırlanıyorum ben şimdi.

-Tamamdır bekliyorum.

Sanırım işe kayan sıfatımı düzeltmekle başlamalıydım. Aynanın karşısında muhteşem Türkçe pop müzik listemle makyaj yaptım. Ardından rahat bir şeyler giymek için dolabıma göz gezdirirken havanın yeterince sıcak olduğunu düşünüp siyah şort giydim. Üzerine beyaz salaş tişört giyip  belime siyah-beyaz kareli gömlek bağladığımda hazırdım. Siyah sırt çantamı alıp Su'yun yanına gitmek üzere evden çıktım. Gittiğini bilmeme, gözlerimle görmeme rağmen apartmanın kapısından çıkarken kalbimin çarpıntısına engel olamadım. Gözlerimi oto yıkamanın etrafında hızlıca gezdirip umutsuzca yoluma devam ettim.
..
Su'yla sıradan bir kafeye girip kahve almıştık. En köşe masalardan birine oturup sigaramı yaktım. Bayadır içmiyordum.

-Kendini suçlamayı bırak bence.

Dedi Su beni daldığım boşluktan kurtarırken.

-Yani aslına bakarsan artık suçlamıyorum. Burada kalsa bile ne olacaktı ki Su ? Salla gitsin.

Umutsuzca başını salladı .

-Orası belli olmazdı da işte yapacak bir şey yok kader kısmet bu işler.

Su'yla kafeden çıkıp birkaç mağaza gezip dolaştıktan sonra evlere geçme kararı aldık. Su babaannesine gideceği için ayrı dolmuşa binecekti. Vedalaşıp dolmuşa bindik. Şansıma dolmuştaki koltuklar doluydu. En arkaya doğru geçip başımın üstündeki demire tutundum. Telefonumun alışık olduğum melodisini duyunca elimi çantama attım. Annem arıyordu.

-Efendim anne?

-Abla Buse ben.

Nefes nefese cevap vermişti Buse. Telaşlandım.

-Noldu Buse birine mi bir şey oldu ?

Dedim korku dolu sesimle.

-Hayır abla kimseye bir şey olmadı da şey...

Buse çekinerek susmuştu.

-Söylesene Buse ney ?

-Abla Samet.

-Delircem Buse söylesene ne olmuş Samet'e

-Samet aşağıda.

Anında bir kahkaha patlattım. Dolmuştakiler acayip acayip suratıma bakınca ifademi düzeltip Buse'ye cevap verdim:

-Üf Buse salak mısın? Dalga geçilir mi böyle bir şeyle ?

Dedim yakınarak.

-Abla yemin ederim az önce gördüm şaka falan değil.

Gözlerimi devirdim.

-Buse bende evden çıktım birkaç saat önce yoktu.  Ayrıca  gözlerimle gördüm Manisa'daki fotoğraflarını sana da gösterdim. Başkasıyla karıştırmışsındır sen onu.