CBS 1: Hiding The Mafia Boss's Son ( UNEDITED )

C H A P T E R T H I R T Y S I X

Kring. . . Kring. . .

Kaagad kong kinuha ang phone na tumotunog sa aking bag at inanser ang tumatawag.

ON CALL. . .

Ate

Zack?

Anong nangyari at bakit naiyak ka?

Si kuya Jack po

Oh? Anyari kay Jack?

Wala na po sya

Parang gusto ko na lamang mag palamon sa lupa sa salitang narinig ko galing sa bibig ng aking pinapamangkin.

Hindi ko na narinig ang sunod na sinabi nito dahil bigla na lamang bumagsak ang phone galing sa kamay ko pero hindi ko ‘yun pinansin at iniisip pa rin si Jack.

          Bakit? Bakit si Jack.

Napalunok naman ako at dahan dahan sumilip sa kabaong ni Jack.

Doon ko nakita ang tulog na kilala kong Jack.

Kaagad akong nanlambot sa nakikita ko.

          Wala na s'ya.

Nanginginig, nanlalambot at andaming lumabas na luha sa aking mga mata.

Nawala na si Lucian, ba't kailangan nya rin mawala. Anong ginawa ko para gawin ‘to sakin, para kunin ang mga mahal ko sa buhay. Oo makasalanan ako pero bakit ganto naman ipinalit sakin, ansakit lang sa part na after all I did, ito lang ibabalik sakin. Ang sakit, sobrang sakit. Diko naman deserve ‘to diba?

4 WEEKS PASSED. . .

Apat na linggong tulala ako rito sa kwarto at nakakulong lamang.

Hindi makakain ng maayos dahil hindi pa rin nakakamove on sa pagkawala ng dalawang minamahal ko.

Hindi ko rin alam na kung ano na nangyayari sa kompanyang pinapatakbo ko.

Sa apat na linggong ‘yun ay nandito lamang si Marius para icomport ako.

At ngayon ay narito sa aming kusina upang mag luto sa aming pananghalian.

Nagulat naman ako ng may kung ano ang humawak sa aking bewang. Hinawakan ko ang mga kamay non at hinarap sya.

"Marius"

"Hmm?" Hinampas ko ito sa kanyang braso.

"Ba't ka naman ng gugulat?"

"I'm just hugging my future wife" Ayy iniba.

"Pafall ka naman, manahimik ka nga" Humarap muli ako sa hinihiwaan ko.

"Pafall eh nafall ka na nga" Napanganga ako sa sinabi nito at napatigil sa pag hihiwa.

Nakaramdam ako ng mabigat na bagay na lumapag sa aking balikat at nakaramdam ng mga kamay na yumakap sa aking katawan.

"Marius!" Sigaw ko rito.

"Hmm"

" Ungol ka ng ungol ‘no! Baka paungolin kita rito. Kanina payang response muna ganyan" Sabi ko rito at napa roll eyes.

Kanina pa s'yang umaga sa response na salitang ‘yan.

Kaagad naman akong bumalik sa paghihiwa at napatigil lang ulit sa susunod n'yang sinabi.

"Okay mommy, goo. Paungolin moko, mag damag" Para akong bulate rito dahil bigla akong lumikot.

"Marius umayos ka”

"Why? Nagkaroon na rin naman tayo ng anak"

"Eh, basta. At shaka wala pa ‘yung kasal huh. Manahimik ka gaan. At shaka nga pala, kailan ‘yun?"

" ‘yung kasal? Bakit excited ka na?" Pinaghahampas ko naman ito dahil sa mga nasasabi nya.

"Umopo ka na nga lang don" Sagot ko rito at tinuro ang bakanteng upoan.

"Okay, basta pauungolin moko huh" Kinuha ko ang kutsilyo na ginamit ko sa paghihiwa.

"Gusto mong isaksak ko ‘to sayo?" Sabi ko rito at itinutok sa kanya ang kotshilyo.

Kaagad nitong naitaas ang mga kamay n'ya na katulad ng isang krimen na sumosuko sa pulis.

"No, padadamihin ko pa lahi ng Conan at ng Opheli"

"Marius!”

"Hmm?" Aytss.

Humarap na lamang ako sa pinaghihiwaan ko at itinoloy ang paghihiwa.

Bumalik ito sa kaninang pwesto dahilan para maramdaman ko ulit ang kanyang hininga sa aking leeg.

"I'm sorry. Sorry sa lahat ng nagawa kong mali sa'yo. Sorry kung nasasaktan kita. Sorry sa lahat Aurora. Inaamin ko nong umamin ka sa bundok at ng umalis kayo sa tabi ko. Feeling ko wala na akong karapatan para mabuhay kong mawawala kayo. Sinisisi ko yung sarili ko dahil sa ginawa kong katangahan sa harap ninyo. I'm sorry, I know it's too late, pero babawi ako. Gagawin ko lahat para bumalik ‘yung saya mo noong panahong narito pa si Lucian" Napatigil ako sa ginagawa at napaluha sa mga nasabi n'ya.

"I don't know when it starts, but I know. I am officially in love with you."

"I can't live without you" Napaharap ako rito dahil nakakaramdam ako na naiyak s'ya.

"I love you Aurora" Mangiyak-iyak nitong banggit.

Kaagad naman ako napahawak sa mga pisnge nito at napaiyak ren.

"I love you too" Napangiti ito sa aking tinugon at hinawakan den ang mga pisnge ko sabay halik ng smack sa aking noo pagkatapos ay pinagdikit nya ang mga noo namin.

"I love you so much”

Now, I believe and realize that when a man is crying over you, It's means. He is so in love with you.

1 WEEK PASSED . . .

Isang linggo na ang nakakalipas ng maging kami ni Marius at ngayon andtio kami ng aking mahal sa laguna upang mag relax.

Lumabas ako at dumiretsyo sa terrace.

Ilang minuto pa ang nakakalipas ng nakaramdam ako ng may papunta sakin.

Hinarap ko ito at binaril kaagad.

"How did they know that we are here” Napatakbo ako at pumasok sa loob ng bahay.

Pero hindi pa ako nakakapasok ng nakaramdam ako ng may nagtatago kaya nag tago muna ako.

Nang makahanap ng tyempo ay agad ko itong binaril at dumiretsyo sa kwartong pinagiwanan ko kay Marius.

Binuksan ko ang pinto at agad syang tinawag.

"Mari-. ." Hindi pa natatapos ang sasabihin ko ng makita syang kahalikan ni Kaila.

Hindi ako nasaktan, oo. Dahil alam kong trap lang ang nangyari.

Pumunta ako sa pwesto nila at hinarap sakin si Kaila.

Kaagad ko itong sinampal sa nakakayanan kong lakas. Napaluhod ito pero hindi pa sapat ‘yon.

Sinugod ko ito at sinaktan ng paulit ulit.

"Tama na Aurora” May humila sa akin at itinayo ako.

Yinakap ako nito at hinalikan sa noo ng smack.

Narinig ko na lamang ang mga tumutunog na baril na parang inaayos upang pumatay.

Liningon ko ang paligid at na realize na pinapalibotan na pala kami ng mga tauhan ni Kaila.

A E S T R I A R Y A