İyi okumalar! Bölüm şarkısı: Sezen Aksu- İkinci Bahar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
Güven bu hayatta en önemli unsurdur. Küçük bir çocukken ailene güvenirsin, bazen güvenini kırarlar bazense kalbine bir namlu yaslıyken seni o namlunun önünden alıp kendisi geçer, sana ölümüne güven verir. Okula başlarsın, arkadaşın olur, her şeyini ona anlatırsın. En ufak kavganızda seni satar, gider tüm sırlarını, acılarını, ona ağlayarak anlattığım ne varsa gülerek sınıfa anlatır. Güvenin bir kez daha kırılır. Arkadaştır onlar senin için. Bir dost, kardeş değildir. Kardeş dediğin ne olursa olsun hep yanındadır. Arkanda, önünde, sağında, solunda... Ve hatta yolun sonunda bile yanındadır. Kafana bir silah dayasa, korkmazsın bile. Nabzında tek bir farklılık olmaz.
Askerimin kolunun altında kalan, fakat üzerindeki kalın kamuflaj takımının kumaşı nedeniyle asla hissedemediği nabzımda pek bir değişim yoktu. Çünkü nabzımın atış hızını değiştirecek herhangi bir durum yoktu. Benim onlara güvenim tamdı. Ben onlara vatanımı emanet ediyordum, canımın ne önemi vardı?
Fakat şu durumdan kurtulabilmek için bir tepki göstermek zorundaydım. Yoksa keskin nişancıların boş mermi yataklarına birer mermi yerleşecekti ve zarar gören birisi olacaktı. Sağ ayağımı kaldırdım ve sakat bırakmayacak şekilde dizine vurdum. Bir tatbikatımız daha vardı. Aynı zamanda da kafamdaki silahı uzaklaştırıp kaptım ve merdivenlerden aşağı indim. Silahı avcumda döndürerek tek elimle emniyetini kontrol ettim, daha emniyet kilidini bile kapatmamıştı. Yalnızca tatbikata ne kadar hazır olduğunu belli ediyordu fakat bu olayla askerleri tedirgin etmişti. Emniyet kilidini kapattım ve silahı havaya çevirip bir el ateş ettim, tetikten tık sesi geldi. Silah patlamadı, çünkü içinde kurşun yoktu.
Arkamı dönüp silahı yavaşça otobüsün içine fırlattım. Hâlâ otobüsün içinde olan asker elini cebine attı ve cebindeki kurşunları gösterdi.
"Komutanım, ben size veya herhangi bir Türk askerine hiçbir şekilde dolu silah doğrultmam."
"Biliyorum, Yunus." Arkamı döndüğümde Tetikçi hâlâ şoku atlatamamış gibiydi. Yanında duran Tomris omzuyla Tetikçi'ye dokundu, Tetikçi bana baktı, sonra hızla bana doğru koşmaya başladı.
Bir aslanın avına atlamasına benzer bir şekilde üzerime atladı ve sıkıca sarıldı.
"Sen ölürsen ben ne yaparım?" Cevap veremeden korku dolu ses tonuyla konuşmasına hızla devam etti.
"Çok korkuyorum Afra. Bizi bir araya getiren, ruhumuzla bedenimizi sıkıca bir arada tutan sensin. Ben çok bencilim, sen ölme diye bencil olmam gerekiyorsa dünyanın en bencil insanı da olurum. Umurumda değil. Gerçekten."
