BEYDORA

X-AŞKIN YERYÜZÜNDEKİ İZDÜŞÜMÜ

X

AŞKIN YERYÜZÜNDEKİ İZDÜŞÜMÜ

🌙

İyi okumalar!

Sayfalarımızın aydınlanması için yıldıza basmayı unutmayın.

"Tanrı hikâyesi yarım kalan ruhları tekrar yer yüzüne gönderirmiş. Belki bir çiçek, belki böcek, belki de zarif bir kelebek."

🌚

"Bugünkü işten bahsetmiştim ya." dedi. "Açık çek meselesi."

Başımı salladım. "Görüştük işverenle. Benden çok tehlikeli birini öldürmemi istediler." dedi gözlerimin içine bakarak.

"Kabul etmedin değil mi?"

"Ettim."

"Aptal mısın sen?" dedim sinirle. "Ne demek kabul ettim? Kimi öldürecekmişsin?" dedim çatılı kaşlarla.

Eli cebine gitti. Bir telefon çıkartacak zannettim ancak o cebinden bir silah çıkarttı. Emniyeti kapalı, atışa hazır silahın namlusunu bana döndürdü ve konuştu.

"Seni, Afra Dora. Seni öldürecekmişim."

Gülümsedim.

"Ve ben de işi kabul ettim." dedi fısıldayarak.

Bir silah patladı beynimin içinde, bir kurşun deldi kalbimi haince. Düşmanın bu kadar yakınımıza gireceğini asla düşünemedim.

Ölümün bu kadar ensemde olduğunu hissedemedim.

Zihnimden sızan kanlar dudaklarımı örterken tek yaptığım karşımda bana gülümseyen sarışına kanlı dudaklarımla gülümsemek oldu.

Elindeki silahın namlusunu benden çekip aramızdaki ada tezgâha fırlattı. "Düşman bu silah namlusu kadar yakınımızda artık."

"Kim?" Dedim. İşi kabul etme sebebinin işvereni öğrenmek olduğunu biliyordum.

"Dahlan. İlhan Dahlan."

"Siktiğimin piçi." Dedim kısık sesle. "Bu namluyu götüne sokacağım o piçin."

"Afra, iş bana kadar geldiyse kaç suikastçıya gitmiştir haberin var değil mi?"

"Var." dedim kısa ve öz. "Kim engelledi?"

"Bilmiyorum."

"Siktirler olsun ki ben de bilmiyorum." dedim. "Düşüneceğim. İçeri geçelim."

"Afra, bombanın pimi çekildi. Son düzlüğe geldik. Artık her zamankinden daha da dikkatli olmak zorundayız. Duydun mu? Nefes alırken bile iki kez düşünmek zorundayız."

"İçeri, Tetikçi."

Masanın üstünde duran silahın emniyetini açıp belime sıkıştırdım ve içeriye ilerledim.