Mışıl mışıl uyurken bir anda silah sesleriyle anlamayarak uyandım. Ne olduğunu anlamamış bir şekilde etrafıma bakınırken umursamadan geri yattım. Babamın stresle odama girmesiyle sabır çekerek tekrar kalktım.
"Kızım kalk!" dediğinde yatakta oturup sertçe bakıyordum ona. Tam konuşacakken odamın camının kırılması ve dolabıma bir mermi saplanması bir oldu. Bir kez daha sabır çekip kalkıp hızla büyük bir çantaya eşyalarımı koydum. En sevdiğim tabletimi, bilgisayarımı ve babamın yeni aldığı telefonumu da içine koyarak evden çıktım.
Bu arada bunlar alışkın olduğum durumlar, yani son 1 yıldır oluyo ara sıra. Tabi babam hep aynı tepkiyi veriyor! Babam biriyle konuştuktan hemen sonra hızla arka bahçeye çıktık ve beni zorla bir arabaya bindirdi.
Kendisi orada kalıp ben arabaya bindiğimde siktiğimin özel koruması vardı! Araba gitmeye başladığında sinirle kapıyı açtım, tam inecekken bağırmasıyla ona baktım.
"Ne yapıyorsun!?" diye bağırdığında sinirle ona baktım ve kapıyı kapattım.
"Ne yapmamı bekliyorsun!?" dedim bende sertçe. Arabayı daha hızlı sürmeye başladığında bir kez daha kapıyı açtım ve tam atlıcakken açtığım kapının camının kırılmasıyla arabayı tenha bir ara sokağa götürmesi bir oldu.
Ne yapacağımı şaşırarak kapıyı kapatıp etrafa bakınırken o çok telaşlı görünüyordu. Başka bir tenha bir ara sokağa girdiğinde sinirle arabayı durdurdu. Nefes nefeseyken hızla indi ve yanıma geldi. Kapımı açarken ben anlamayarak bakıyordum ona.
"İN!" diye bağırdığında sinirle indim ve ona bakmaya başladım.
"Bir daha bana bağırma!" dediğimde o da sinirle bakıyordu bana.
"Atlayıp eline ne geçicekti!?" diye bağırdı bana daha da yaklaşarak.
"Babamı orada bırakıcağımı mı sandın!?" dedim bende ona sinirle yaklaşarak.
"Bak baban seni bana emanet ett-" derken bağırmaya başladım.
"Benim kimseye ihtiyacım yok! Sen mi koruyacaksın beni!?" dediğimde daha da yaklaşarak arabaya yaslamıştı beni.
"Senin koruman bensem, evet!" dediğinde aramızda ki mesafenin ne kadar az olduğunu fark etmemiştik sinirden.
Onu ittirip arabaya bindiğimde o da binmişti. Telefonuna bakıp biriyle mesajlaşırken konuşmaya başladım.
"Sana bir şey olsa çok üzülür!" dedim bir anda ona bakmayarak.
"Ne?" dedi o da anlamayarak bir anda.
"Sevgilin diyorum, üzülür." dediğimde sinirle baktığını hissettim.
"Allah korusun! Boş şeylerle uğraşmıyorum!" dediğinde şaşırarak baktım ona.
"Kimle konuşuyorsun o zaman?" dedim merakla.
"Babanla!" dediğinde kaşlarımı çatarak yüzüne bakıyordum.
"İyi mi?" dediğimde başını salladı.
"Ne diyor? Neredemiş? Gitmişler mi?" sorularımı sıralarken derin bir nefes vererek cevapladı.
"Evet, bitmiş. Ama seni bir kaç günlüğüne güvenli ve herkesden uzak bir yere götürmem gerek, küçükken annenle gittiğiniz bir kulübe varmış galiba." dediğinde gözlerim dolmuştu bir anda. Evet beni üzmek çok zor ama ailem benim için her zaman zayıf noktamdı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Özel Koruma
ActionHayatınızda doğruyu ve yanlışı ayırt etmek ne kadar zor hiç fark ettiniz mi? Bana hayat çok şey öğretti... Birincisi her denilene güvenmemek ve her şeye karşı ön yargılı olmamak. Tabi birde ekstradan bir şey var, kendinize hakim olmak. Benim yapama...
