Baş ağrısıyla gözlerimi açtığımda kendime gelmeye çalışıyordum. Biraz sonra net görmeye başladım ve ne olup bittiğini hatırladım. Bana nolmuştu? Bir anda böyle bir şey olması normal mi?
Yemek yedikten sonra ben yine sıkıntıdan söylenerek bir şeyler izliyordum. Ben sıkıntıdan artık evin içinde turlayıp sabır çekmeye başladım. O da dayanamayıp oturduğu yerden sertçe konuşmaya başladı.
"Boş boş dolaşıcağına git telefonunla oyna!" dediğinde sinirle bakıyordum ona.
"Pardon!? Telefonla oynamaktan sıkıldım zaten!" dediğimde ayağı kalkıp etrafına bakınıyordu o da.
"Kaç gündür oradan oraya kaçıp hiç bir yere gitmiyoruz! Ne bekliyorsun!?" dediğimde değişik bakıyordu bana.
Başını sallayıp bir anda kapıya yöneldi ve çıkıp kapıyı kilitledi. Ben arkasından kapıya vururken ve bağırırken o umursamazca motosiklete bindi ve gitti. Ne demek oluyordu bu!? "Tamam, sen kalmaya devam et ben gezicem." Falan mı!?
Yarım saat sonra geldiğinde elinde poşetler vardı. Sinirle yüzüne bakmadan mutfağa giderken burnundan güldüğünü duydum ilk defa. Şaşırarak giderken poşetleri bırakıp beni kolumdan tuttu ve kendine doğru çevirdi. Aramızda az mesafe olmasına rağmen bir şey demeyip sadece bakıyorduk birbirimize. Öylece durup birbirimize bakmaya devam ederken kolumu tutuyordu hala. Birkaç saniye sonra kendime gelip ondan uzaklaştım.
Kolumu tutarken konuşmaya başladı.
"Sinirlenme, senin için bir şeyler aldım." dedi hafif bir tebessümle, ilk defa onun gülüşünü de gördüysem rahat ölebilirdim artık. Kendimi tutarak kolumu çektim sertçe ve merakla poşete baktım. İçinde saç boyası ve kıyafet poşetleri vardı sanırım.
"Bu ne!?" dedim sertçe boyayı göstererek. Tam ağzını açarken sözünü kestim.
"Saçımı boyucağımı falan düşünüyorsan, asla!" dedim sertçe.
"Sizi kimsenin tanımaması ve güvenliğiniz için." dediğinde daha çok sinirlenmiştim.
"Sikerim güvenliğimi! Boyamıcam dedim, bu kadar!" dediğimde başını salladı ve poşeti yatak odasına koyup tuvalete geçtik.
Nazikçe saçlarımı yıkayıp keserken ben aynadan bize bakıyordum sadece. Belimden omuzlarıma gelen saçımın değişmesine şaşırırken o okşayarak tarıyordu saçımı. Kendime gelip ayağı kalktığımda uzun bir süre aynada ki kendime baktım. Tepki vermiyerek yatak odasına geçtiğimizde ben yatağa oturmuş kıyafetleri çıkaran onu izliyordum.
"Tanınmaman için sana uygun olmayan şeyler aldım." dediğinde kaşlarımı çattım sertçe.
"Ne?" dediğimde kıyafeti çıkarmış elinde tutuyordu. Kolsuz, kemerli, lacivert ama altlarında pembe renkleri olan bir elbise tutuyordu elinde.
Bana hem elbise gösteriyordu, hemde siyah ve gri harici bir renk!
"Ciddi misin!?" dedim sertçe.
"Evet?" dedi anlamayarak.
"Ya bi s-" derken hafif bir tebessümle sözümü kesti.
"Tamam, şaka şaka. Sadece şansımı denemek istedim kabul edicek misin diye." dediğinde sinirlenmiştim.
Umursamazca başımı salladığımda diğer kıyafetleri çıkarmıştı. Bunların arasında doğru düzgün siyah renkli yoktu. Ama beyaz vardı Allahtan, beyazıda biraz seviyordum. Mecbur kalınca 3. tercihim her zaman o. Kıyafetleri incelerken gözüme bir şeyleri kestirmeye başladım.
Beyaz uzun kollu bir crop ve açık mavi yırtık bir pantolon. Beyaz bir çanta ve birkaç aksesuar. Kombinimi istemeye istemeye yaptığımda o beni izliyordu sadece. Ona gösterdiğimde başını salladı ve odadan çıkıp giyindim. Kocaman boy aynasından kendime baktığımda ilk defa kendimi siyah ve gri hariç renklerde görüyordum. Garipti!
O içeri girdiğinde beni ilk yavaşça süzdü ve konuşmaya başladı.
"Gidiyor muyuz?" dediğinde somurtarak başımı salladım ve bende hızla onu süzdüm, yani garipti!
Evden çıkıp motosiklete bindiğimizde çok garip hissediyordum. Mutlu ama duygusuzluğun karışımı içinde gidiyorduk, havanın yüzüme çarpması çok güzel hissettiriyordu.
10-15 dakika sonra bir şehire gelip güzel bir restoranta girdiğimizde kendimi hiç olmamış kadar özgür hissediyordum. Yemeklerimizi yerken o ciddi bir şekilde etrafa bakıyordu hep.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Özel Koruma
ActionHayatınızda doğruyu ve yanlışı ayırt etmek ne kadar zor hiç fark ettiniz mi? Bana hayat çok şey öğretti... Birincisi her denilene güvenmemek ve her şeye karşı ön yargılı olmamak. Tabi birde ekstradan bir şey var, kendinize hakim olmak. Benim yapama...
