ALÇİN(+18)

10.BÖLÜM

Esma-

Acı. İliklerime kadar acıyı hissediyordum. Aynaya bakmaya bile çekiniyordum. Beni vereceklerdi bir adama. Ve benim bir şansım olmayacaktı. Adam otuz dört yaşındaymış.aramızda tam tamına ondört yaş vardı. İstemiyordum.
Karşı çıkmıştım. Karşı çıktığım için bir kamyon dayak yemiştim. Ağzım yüzüm patlamıştı. Ben babam gibi bir kocam olsun istemiyordum.
O adam beni anlayamazdı ki. Küçüğüm daha ben. Daha yirmi yaşımdaydım. Nasıl eş olunur bilmiyordum ki.

Nasıl olduysa ben bu fikre kendimi yavaş yavaş hazırladım. Ölümle aynı şeydi sonuçta. Daha bilmiyordum halbuki. Bayılmayı ölmek sanıyormuşum.

İstemeye bir gece kalmıştı. Yarın istemeye geleceklerdi beni.
Babam ve Osman kahveye gitmişlerdi. Saat yeni akşam dokuza geliyordu. Anam karşı komşuya börek açmaya gitmişti. Sabahtan beri bize hazırlık yapmışlardı. Anam da onlara yardıma gitmişti.

Ben odamın penceresinde oturup halime yanarken. Damdan bir ses geldi. Hayvanlar ürkmüştü sanırım. Bağırıyorlardı. Az bekledim ama ses kesilmedi. En iyisi bakmaktı.
Üstüme hırkamı alıp bahçeye çıktım. Ahır da hemen hemen evin elli metre kadar ardındaydı. Hayvanların bağırması kesilmişti lakin ben yine de kontrol etmek istedim. Tam ahıra girecekken biri beni kolumdan çekti. Bağırmama fırsat kalmadan ağzımı çoktan kapatmıştı. Aklım uçuverdi o an. Çok korktum. Kalbim yerinden çıkacaktı sanki. Debelenmeme rağmen bana mısın demedi. Beni ahırın arkasına çekiştirdi.
Beni kendine çevirdi.

Emin. Bizim Emin.

"Bağırmazsan açarım ağzını."

Kafamı salladım. Kollarımı da bıraktı. Ağzımı da açtı.

"Esma."

Esma mı? Bana hep abla derdi. Ne olmuştu?

"Aklımı aldın Emin. Sakince desen ben gelirdim yanına niye korkutuyorsun?"

O sadece yüzüme bakıyordu. Sonra patlak dudağım geldi aklıma elimle saklayacakken uzanıp tuttu elimi.

Diğer eliyle dudağımı okşadı.

"Nasıl kıydılar sana."

Hemen uzaklaştım ondan. Bu samimiyet nereden geliyordu. Kardeşim yaşındaki çocuk. Bana nasıl bu şekilde dokunabiliyordu.

"Ne diyeceksen de haydi. Gideceğim ben."

" Bana kaç bu gece."

Ölüm bile gelmişti aklıma ama bunu diyeceğini düşünmemiştim hiç. 
Ben yanlış anlamıştım bence.

"Ne dedin. Anlamadım ben."

"Benim ol diyorum. Kaçalım gidelim buralardan."

Ne diyordu bu adam. Kaçalım ne demek.

"Ölüyorum Esma. Yanıyorum yıllardır görmüyorsun. Kaçalım bu gece varma o adama."

"Senin dediklerini kulakların işitir mi?
Şaka ediyorsun değil mi?"

"Şehirden ev tuttum. Arkadaşım iş ayarladı bana. Gelirsen benimle kaçarız burdan. Kimse bulamaz bizi."

"Var git yoluna. Kardeş gördüğüm adama yar olmaz benden."

Yaklaşmaya çalıştı lakin fırsat vermedim.