"Beni öpmeni istesem, beni öper misin?"
"Öperim."
"Beni sevmeni istesem, beni sever misin?"
"Sevmem," dedi ama hemen ardından ekledi. "Yine de, severmiş gibi yapabilirim."
"Peki ya beni kurtarmanı istesem, beni kurtarabilir misin?"
"Seni kurtarmam."...
Bu bölümü yanlışlıkla sildiğim ve maalesef yedekleme yapmak gibi bir huyum olmadığı için sinir harbi geçire geçire ikinci kez yazdım. Lütfen hiç olmazsa yıldız butonuna dokunmayı es geçmeyelim, keyifli okumalar 💜
•••
14. Bölüm: "SIRF ONUN İÇİN"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İz Bırakan Yaralar, Ezgi Erdoğan
•••
Eve girdiğimde daracık holü aşıp direkt banyoya doğru ilerlemiştim. Savaş'a ait ceketi özenle çıkarıp kenara astıktan sonra üzerimdeki kıyafetten kurtulur kurtulmaz kendimi duşa kabinin içine attığım gibi suyu sonuna dek açtım. Makyajımı çıkarmadığımdan gözlerim başta yansa da şampuan ve sıcak su sayesinde çok geçmeden suratımdaki tüm kimyasallardan kurtulmayı başarabilmiştim. Bu esnada üşümekten adeta buz kesilen bedenim ise gittikçe seyrekleşen titremeler eşliğinde yavaş yavaş çözünmeye başlamıştı bile.
Yaklaşık bir saatin sonunda nihayetinde işim bitince saçlarımın ıslaklığını saç havlusuyla alıp tepemde koca bir topuz yaptıktan sonra, temiz bir havluyu bedenime sararak banyodan çıktım. Savaş uyumuş olmalıydı zira odasının kapısı ve ışığı kapalıydı. Tüm gün yaşadığım onca koşuşturmacaya ve ağlamaktan kızaran gözlerime rağmen benim hiç uykum yoktu. Bu nedenle üzerime bol bir sweatshirt ve tayt geçirdikten sonra günlerdir yatağım vaziyetini gören üçlü kanepeye uzanmak yerine bu kez oturdum.
