"Beni öpmeni istesem, beni öper misin?"
"Öperim."
"Beni sevmeni istesem, beni sever misin?"
"Sevmem," dedi ama hemen ardından ekledi. "Yine de, severmiş gibi yapabilirim."
"Peki ya beni kurtarmanı istesem, beni kurtarabilir misin?"
"Seni kurtarmam."...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sızı, Cem Adrian
It's Snowing Like It's End of the World, Krobak
•••
"Sizin dünyada insanlar," dedi Küçük Prens. "Bir bahçede beş bin gül yetiştiriyorlar, yine de aradıklarını bulamıyorlar."
"Bulamıyorlar," dedim.
"Oysa aradıkları tek bir gülde, bir damla suda bulunabilir."
•••
İnsan ne zamana hükmedebilir ne de zamandan kaçabilirdi.
Henüz on ikisindeydi Savaş Cebesoy bunu anladığında. Çok sevdiği birinin büyümesini engellemek adına zamanı durdurmaya çalıştığında ve en nihayetinde bunu başaramadığında, imkansız denen meretin varlığı bir tokat gibi çarpmıştı suratına.
Hiç olmazsa ben onu bulana kadar, demişti bir gece gökyüzündeki yıldızlara bakıp Tanrı'sını orada arayarak. Kız kardeşim için dursa ya zaman... Hem büyürse, nasıl tanıyacağım ki onu? Saçları uzar, kendisi gibi. Gözlerinin rengi aynı kalsa bile gülüşü aynı kalmaz ki. Büyür, gelişir ve hiç şüphesiz güzelleşir... Ama yine de değişir işte!
