AS 01: Agent Uno | Cathleen Valecerina

15

I WOKE up in the middle of the night and Zea was beside me, already sleeping peacefully. Ayaw ko naman nang guluhin ang tulog niya kaya maingat akong bumangon at umalis sa kama. I left the bed because just feel like I need to breathe some fresh air for me to be able to go back to sleep. Lumabas tuloy ako sa kwarto at nagtungo sa opisina ko.

Zea and I slept here in the headquarters because he's too afraid his father might be able to find me and hurt me again. Ilang beses kong ipinaliwanang sa kaniya na ganun naman talaga ang mangyayari pero nagpupumilit itong kung maaari ay ayaw niya akong masaktan ng tatay niya. I know he couldn't stop it considering the situation we're in and I'm trying to orient him now but he's really too stubborn.

Naglakad-lakad ako sa loob ng opisina pero hindi parin ako mapakali kaya naisipan kong lumabas doon at magtungo na lang sa rooftop. With only my pajamas on, I went to the rooftop and went straight to the greenhouse. Iilang dim light lang ang ilaw don pero sapat na iyon para maaninag parin kung may tao ba roon o wala. Buti na lang walang tao kaya malaya akong makakapag-isip dito mag-isa.

Umupo ako sa duyang gawa sa kahoy at mahinang idinuyan ang aking sarili sa pamamagitan ng paggasgas ng paa ko sa lupa. I didn't how long I was doing it at namalayan ko na lang may umupo sa tabi ko. "Can't sleep?" ani nito at halatang pupungas-pungas pa.

"How about you, Antonio? Sorry, I mean Head. Can't sleep?" ani ko sa kaniya. It's weird that the Head of the intelligence team suddenly came to me and chatted, but he's an odd man.

"You know I don't sleep Cathleen, sorry, I mean Agent Uno." Sagot nito sa akin sa malumanay na paraan. Napatingin tuloy ako sa kaniya ta lalo akong naguluhan nang may maanianag akong emosyon sa mga mata niya.

"Ano ka ba talaga? Kamag-anak ng mga Cullen? Bampira lang?" I sarcastically told him.

"Well, you can say that. Zealous also told me that before." He chuckled slightly, but you could still see how he restrained his emotions.

"Won't you tell Zea about your secret?" biglang ani ko kaya medyo nanlaki ang mata niya sa akin.

"What secret?" medyo naramdaman ko ang pag-aalala sa boses niya pero restrained parin talaga ang emosyon ng taong toh. Minsan napapatanong tuloy ako kung bakit pero alam kong hindi naman siya aamin sa akin kaya hinahayaan ko na lang kahit nakakacurious talaga.

"About you being a part of Mi Valor. Diba barkada mo na rin naman si Zealous and he's also the head of the medical department now." Sagot ko sa kaniya.

"Impatient Agent. There will be a time for everything." Ngumisi ito sa akin bago niya bahagyang ginulo ang buhok ko.

"And when would that be?" piking tanong ko habang inaayos ko ang ginulo niya.

"Really impatient. Don't worry about it. Once and I will do it tomorrow." Sagot niya sa akin at mulong ginulo ang buhok ko.

"Tss, bakit ba gustong-gusto mong ginugulo ang buhok ko kapag tayong dalawa lang ang nag-uusap?" Ani ko at inirapan siya bago muling inayos ang buhok ko.

"You still look like a child to me. Anyway, you have to go back to sleep now. Kung nakakamatay lang siguro ang titig kanina pa siguro ako nakabulagta dito." He coldly said but with entertainment in his eyes before he left me.

Habang pinapanood ko siyang umalis, nagulat ako nang makita kong nakasandal si Zea sa entrada ng greenhouse at may masamang titig kay Anton. Nang makalabas tuloy si Anton ang masamang titig niya ay napunta sa akin. Napatungo na lang ako para iwasan iyon.