Why//hyunlix

Çok zekisin

Birinin üzerime atlamasıyla uyandım. Kim diye sorgulamama bile gerek yoktu çünkü bu evde sadece oğlum ve ben vardık.

"Babaa!!"

"Efendim bebeğim"

"Bugün Avustralya'ya, Chan ve Seungmin amcanın yanına gidiyoruz değil mi?"

"Evet bebeğim, çok zekisin Yongjin."

Felix'e çekmiş. Felix de hiçbir şeyi unutmazdı. Acaba bizi unutmuş mudur?

"Baba hadi kalk çok heyecanlıyım"

Heyecanla yatakta zıplayan oğlumu kaptığım gibi sarıldım ona.

"Daha çok var. Hadi uyuyalım"

"Hayırrr, açım ben"

Gülümseyerek oğlumu bıraktım ve saate baktım. 06.48 mi? Ah bu çocuk beni öldürecek. Gülüp oğlumu kucağıma aldım ve aşağı indip mutfakta bir şeyler hazırladım.

Kahvaltıya oturduğumuzda yemeğini hiç zorlamadan yemesi beni şaşırtmıştı. Bu kadar heyecanlı olması şaşırtmıştı açıkçası. Ama ilk defa uçağa binecek ve ilk defa Avustralya'ya gidecekti.

Kahvaltıdan sonra oğlumu giydirdikten sonra kendim giyindim ve yeni kestirdiğim saçlarımın içerisinden geçirdim elimi. Aklıma gelen anılarla gözlerim doldu.

Flashback~

"Uzun saçlarını çok seviyordum ama bu saçta çok yakışmış"

Aynadaki yansımalarına bakarken elini sevgilisinin saçlarına attı Felix. Hyunjin Felix'in belini kavradı ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu.

"Bende mi kestirsem?"

Felix'in dediği şeyle Hyunjin'in kaşları çatıldı. Ellerini aynı sevgilisi gibi sevgilisinin saçlarına attı.

"Senin saçın çok güzel sakın kestirme"

Küçük bir kıkırtı ve öpücükler...

Flashback end~

Oğlumun bana seslenmesiyle kendime geldim. Hâlâ Felix'i unutamamıştım. Şu an her nerdeyse mükemmel bir hayat yaşıyordur eminim...

Avustralya Sidney Heart Heat Hospital

"Doktor!"

"Ah, yine mi bu çocuk? Bu kaçıncı? Ve hâlâ tedaviyi reddediyor..."