Why//hyunlix

Yeter

Yeonjun, Felix'i muayene ettiğinde ona şu an tedaviye başlanırsa iyileşebileceğini söylemişti. Gerekli ilaçları yazdı ve bir süre bunları kullanmasını söyledi. Felix ve Hyunjin hemen yan taraftaki eczaneden ilaçları aldılar ve diğerlerinin bulunduğu yere geldiler. Felix Hyunjin'in arkasında duruyordu, diğerlerinin yüzüne bakmaya utanıyordu.

"Nerdesin lan sen?"

Diye sordu Changbin

"Birkaç işim vardı."

"Ne işi?"

Dedi Seungmin tek kaşını kaldırarak. Hyunjin arkasındaki sevgilisine baktı, elini sıkı sıkı tutuyordu. Felix derin bir nefes aldı ve yere bakarak Hyunjin'in arkasından çıktı. Herkes şaşkınlık ve sinirle siyah saçlı oğlana bakıyordu.

"Ne sikim dönüyor burada?"

"Minho! Çocuklar var"

Jisung Minho'yu uyardığında Minho daha da sinirlenmişti.

"Neredeydin? Üç yıldır neredeydin Hwang Felix Yongbok!?"

Seungmin sinirle Felix'in üstüne yürüdü ve karşısında durdu. Felix nefes almakta zorlanıyordu. Bu görüntüye daha fazla katlanamayan Jeongin çocukları da alıp dışarı çıktı.

"Neden bana bakmıyorsun? Sana diyorum!"

Seungmin sert bir şekilde Felix'in yakasını kavradı ve kafasını ona bakacak şekilde kaldırdı, Felix gözlerini sımsıkı yumdu. Henüz onlara bakmaya cesareti yoktu.

"Ne o? Çok mu korkuyorsun?"

Felix'in kapalı gözlerinden yaşlar akmaya, elleri de titremeye başlamıştı. Hyunjin bunu fark etti ve tam müdahale edecekken Seungmin onu durdurdu.

"Sakın Hyunjin, sakın bana onu koruma! Onun için ağlarken yanında ben vardım, neşeni kaybedişini ben izledim. Şimdi iki timsah gözyaşı döktü diye onu af mı edeceksin?"

"Seung-"

Hyunjin Seungmin'e bir şey diyecekken Felix sözünü kesti. Onun için kavga etmelerini istemiyordu.

"Yeter."

Fısıltıyla çıkan sesini sadece Seungmin ve Hyunjin duymuştu.

"Özür dilerim, biliyorum bu iki kelime geçen üç yılımızı geri veremez fakat gerçekten çok özür dilerim. Her şeyi anlatacağım."

Chan, Seungmin'in yanına gelmiş ve elini çekmesini sağlamıştı. Felix'in gözleri hâlâ kapalıydı. Bunu detaylıca konuşmak için Chanlara geçtiler ve çocuklar uyuyunca herkes koltuklara doluşmuştu. Chan şömineyi yaktı ve herkese bir battaniye verdi. Hava cidden soğuktu.

"Seni dinliyoruz Felix"

Changbin'in ona Felix diye hitap etmesiyle gözleri dolmuştu. Eskiden sürekli Yongbok derdi.

"Bebeğim sakinleş"

"Seni ve oğlunu bırakıp hiç haber vermeden üç yıl başka bir yerde yaşayan bir kişiye nasıl hâlâ bebeğim diyebiliyorsun Hyunjin? Acıyorum sana. Büyük ihtimalle üç yıl başkalarıyla da oynadı, sıkılınca da sana geri döndü."

"Seungmin çok ileri gidiyorsun"

"Hayır doğruları söylüyorum."

"Seungmin, yeter!"

Felix gerçekten nefes alamıyordu. Çantasından havasını çıkarttı ve içine çekti. Birkac kere daha aynı şeyi yaptığında daha iyiydi.

"Size her şeyi anlatacağım..."