Why//hyunlix

Benden daha değerli değiller

YAŞIYORUM. Bu aralar hiç aktif değilim, havalardan bence hiçbir şey yapasım yok neyse ybler gecikecek gibi görünüyor

Hyunjin

Biz birkaç saattir çizimleri tekrardan çiziyorduk bu sırada Felix ve Yongjin koltukta uyuya kalmışlardı. Kızlara baktığımda onlarında uyuduğunu gördüm. Ben biraz daha devam ettim ve sonrasında gözlerim kapandı.

________________

Felix

Gözlerimi açtım ve telefonumu bulmak için yattığımda yerde oturma pozisyonuna geçtim. Etrafima baktığımda salonda olduğumu anladım. Yanımda da Yongjin uyuyordu. Yerimden kalkıp telefonumu sehpanın üstünden aldım ve saate baktım

03.38

Ne kadar çok uyumuşum. Yan tarafa, masaya baktığımda kızlar ve Hyunjin'in orada uyuyakaldıklarını gördüm. Önce kızları uyandırdım. Onlar eşyalarını toplarken Hyunjin'in yanına geldim ve saçlarına bir öpücük kondurdum.

"Sevgilim, kalk"

"Biraz daha"

"Olmaz hadi kalk"

Zorla da olsa gözlerini açtığında koltuğa Yongjin'in yanına ilerleyip onu kucağıma aldım. Onu odamıza götürüp yatağa bıraktım.

"Baba?"

"Birazdan geleceğiz bebeğim."

Yongjin kafasını salladı ve arkasını dönerek uyumaya devam etti. Saçlarına bir öpücük bırakıp odadan çıktım. Hyunjin ve kızlar hâlâ bıraktığım yerdelerdi, salonda.

Hyunjinle kızlara odalarını gösterdikten sonra bizde Yongjin'in yanına gidip onu ortamıza alarak uykuya daldık.
______________
Sabah erkenden uyandığımda Hyunjin ve Yongjin yanımda değildi. Merak edip odadan çıkıp aşağı indim.

Mutfağa girdiğimde Hyunjin, Yongjin'i tezgaha oturtmuş kendisi yemek yapıyordu. Arkadan ona sarıldığımda yerinde sıçradı. Arkasını dönüp o da bana sarıldı. Küçük bir günaydın öpücüğünden sonra ayrıldık ve ona yardım etmeye başladım. Pankekleri tavaya koyduğumda Hyunjin beni tezgaha dayadı ve belimi tutup dudaklarıma kapandı. Ellerim ensesine gittiğinde öpüşmemiz derinleşmişti. Burnuma bir yanık kokusu geliyordu ama ne olduğunu kestiremiyordum. Pankekler! Hyunjin'i göğüsümden itip arkamı döndüm ve ocağı kapattım. İki elimi de tezgaha koyup iç çektim.

"Bak görüyor musun, senin yüzünden gitti pankekler."

Arkamdan sarılıp kafasını boynuma gömdü.

"Benden daha değerli değiller."

Kıkırdayıp arkamı dönüp ben de ona sarıldım.

"Haklısın."

Tekrar bir öpüşme başlattığımızda bu sefer öpüşmemizi bölen bir öksürük olmuştu. Hızlıca Hyunjin'i ittim ve öksürüğün geldiği tarafa baktım. Kızlar oradaydı ve bizi böyle görmüştü çok utanmıştım.

"Neden bozuyorsunuz babalarımı ya!"

Diyen tezgahta oturan Yongjin'e herkes şaşkın gözlerle bakıyordu.

"Oğlum?"

Yongjin utançla aşağı inmeye çalışırken tezgahtan kaydı ve düşecekken tuttum onu.