"ကိုကို ပန်အပြင်ခဏ သွားလို့ရမလား"
"မရဘူး ..."
"အဲ့တာ ဘာတွေစားနေတာလဲ ပန်"
"ဟင် ရေ...ရေခဲမုန့်ပါ ကိုကို"
"ဘယ်ကရတာလဲ"
"ကြီးတင်စျေးသွားတော့ ဝယ်လာပေးတာ ပန်မှာလိုက်လို့"
"တော်ပြီ ဆက်မစားနဲ့လွှင့်ပစ်လိုက်"
"ဟင် ကိုကိုကလည်း အကောင်းကြီးကို ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"မသိလို့မေးနေတာလား ပန် မနေ့ကမှလည်ချောင်းနာပျောက်ခါစ ရှိသေးတာလေ"
"ဒါလေးစားလက်စမို့ ဒီတစ်ခုတော့ကုန်အောင်..."
"ခုထိမလွှင့်သေးဘူးလား ပန်"
"ဟင့် ဟုတ်လွှင့်ပစ်လိုက်တော့မယ် ကိုကို"
လွှင့်ပစ်မယ်ဆိုပြီး အမှိုက်တောင်းဆီသွားတဲ့လမ်းမှာတောင် တစ်ကိုက်ကိုက်လိုက်သေး
"လာဦး ဒီနား"
"အ့ ကိုကို နာတယ်"
"လွှင့်ပစ်လိုက်ဆိုတာကို တန်းမလွှင့်ဘဲစားတောင်စားလိုက်သေးတယ်ဟုတ်လား"
"တစ်ကိုက်ထဲပါ နမျောလိူ့ ဟင့်"
"လွှတ်ပေးပါတော့ ကိုကို ပန်တောင်းပန်ပါတယ် ဟင့်"
"ဘယ်လောက်မှရိုက်ရသေးတာမဟုတ်ဘူး မျက်ရည်ထွက်ရဲထွက်လာကြည့်စမ်း"
မရိုက်ရသေးဘူးသာဆိုတာ ကိုကိုလက်က ပန့်အကျီအောက်ကနေလျှိုဝင်ပြီး ပန့်ဗိုက်သားကို အားပါပါဆွဲလိမ်ထားသည်
ခြေဖျားတွေတောင် ထောက်နေမိတော့သည်
" သွားမယ်အခန်းထဲ စာလုပ်ရမယ်လာ"
"ပန် ခဏ ဖုန်းသုံးစရာရှိသေးလို့"
"မရဘူး အခုတော့စာဘဲအရင်လုပ်ရမယ်"
"ကိုကိုကလည်း.."
ချွဲဖို့နေနေသာသာ ထစ်ခနဲရှိသူချည်းရိုက် သူချည်းဆူနေလို့ အတွန့်မတက်ရဲပါ
ဟိုတစ်ခါ ကိစ္စဖြစ်ပြီးထဲက ကိုကိုဟာအရာရာစည်းကမ်းတင်းကြပ်လာသည် ပန့်ကိုလည်းတစ်စက်လေးမှလွှတ်မထားဘဲ ဘာလုပ်လုပ်မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်ပြီး
ဆူငေါက်နေသည် စိတ်မထင်ရင်မထင်သလို နီးရာနဲ့ဆွဲရိုက်တက်သေးသည်
ကိုကို စိတ်ဆိုးမပြေသေးတာများလား
YOU ARE READING
Koe Koe's Bae
Romantikသိပ်ဆိုးနေပါ့လား ချစ်ပေမဲ့ ကိုယ်အလိုမလိုက်ဘူးဆိုတာမင်းသိပါတယ်
