Pinhani

bölüm1

Hayat ne zor değil mi?Kimine göre parasızlık kimine göre aşk kimine göre ise aile...Aslında ben en çok aile ile ilgili hayatın zorluğunu çektim.

Olmayan bir ailenin zorluğunu çekmek bence ayrıca bir trajikomik.Kendimi bildim bileli yetimhanedeydim.Öğrendiğime göre annem beni bırakıp gitmiş.Aslında yetim haneden çıkmadan önce yaşadıklarını öğrenmiştim ama aramaya cesaret edememiştim.

Yetimhaneden çıkmadan önce bana hep göz kulak olan Fatma abla sağolsun bana o kadının telefon numarasını vermişti. Aramayı düşünmüyordum ama daha bugün kanser olduğumu öğrendiğim için bi cesaret gelmişti.

Aklımı kurcalayan bir sürü soru vardı.Beni dinleyecek miydi?Bana nasıl davranacaktı?En önemlisi ise beni kabul edecek miydi?Aslında kalacak bir yere ihtiyacım yoktu elimde işim vardı bir evimde vardı ve geçimimi rahat sağlıyordum.

Düşüncelerimderimden sıyrılıp elimdeki kağıtta bulunan numarayı telefona tuşladım ve kulağıma götürdüm.Bir süre çaldıktan sonra bir kadın sesi kulaklarımı doldurdu."Buyrun kimsiniz?"O an sanki biri ağzımı bağlamış gibi hissettim.Kelimeler ağzımdan dökülmüyordu.

Tekrara bir ses daha geldi"Alo.Benimi kandırıyorsunuz.Lütfen ses verin yoksa telefonu kapatacağım."Kendimi toparlayık konuşmaya çalıştım."A-alo" sesimin titremesine mani olamazken kadının sesi tekrar kulaklarımda yankılandı"Buyur hanım kızım kime bakmıştın?"bu kadın benim annemiydi şimdi"Ş-şey ben Lale hanıma bakmıştım"dediğimde kadın söze girdi

"Lale benim hanım kızımda sen benim adımı ve numaramı nereden biliyorsun bakayım"Bu kadın benim annem olamazdı. Beni bırakıp giden kadın bu olamazdı."Ben sizin numaranızı yetimhaneden aldım"bu sefer sesimin titremeyişine ben bile şaşırdım

Lale hanımdan şaşkın olduğunu belli eden bir nida yükseledi"Ne yetimhanesi hanım kızım benim yetimhaneyle ne işim olur"dediğinde ne diyeceğimi bilemedim.Ne yani hemen unutmuşmuydu bu kadar mı değersizdim gözünde?Gözüm dolmuştu ve gözümden bir iki damla yaş gelmişti

"Bana numaranızı verdiler sizi aramam için"dediğimde bir ses gelmedi.Sadece yutkunma sesi duydum.Ardından ise Lale hanımın kekeleyerek söylediği ad beni dumura uğrattı"M-me-meva"ne diyeceğimi bilmezken beni hatırlamasına sevinsem mi yoksa üzülsem mi bilememiştim.Ben suskunluğumu korurken devam etti"K-kızım sen sen yaşıyorsun"dediğinde iki katı şok olmuştum

Ne yani beni öldü olarakmı biliyorlardı.Tam ağzımı açıp bir şey diyecekken yere yığılma sesi ile ayağa fırladım.Tam ne olduğunu soracaken sert bir erkek sesi susmamı sağladı"SEN DE KİMSİN VE ANNEME NE SÖYLEDİN"ne yani benim bir abim mi vardı? Veya kardeşim?

Ağzımı açıp tek bir kelime söyleyemezsin o erkek sesi tekrar geldi ve bu bana söylediği tek kelimeydi"LANET OLSUN"bu cümleden sonra telefon yüzüme kapanmıştı.

Ben az önce ne yaşamıştım.Beni yetimhaneye bırakmamışlar mıydı?Ben bu yaşıma kadar ne büyük bir yalanın içine düşmüştüm böyle.Ne yani şimdi benim bütün bildiklerim yalan mıydı?Hayatım,doğrularım her şeyim yalandan ibaretti yani
......

Ne yapacağımı bilemez bir şekilde koltukta oturuyordum.Kaç dakika veya saat geçti bilmiyordum.Bir anda telefonumun çalmasıyla irkildim.Kimin aradığına baktığımda gördüğüm numara beni dumura uğrattı.Bu numara Lale hanımın numarasıydı.Telefonu elime alıp açma tuşuna bastığımda yine o sert sesi duydum ama bu sefer sesinde şefkat vardı sanırım

"Meva abicim"dediğinde daha çok şaşırdım beni hemen nasıl kabullenmişti?Benim şaşkınlığımı anlamış olacak ki devam etti"Bana güvenmediğini anlıyorum ama lütfen bana konum atabilirmisin seni almaya geleyim"