Pinhani

bölüm18

Evet biliyorum spnunda bölüm atabildim ama yani şimdi benim de arada sırada geliyo yapabileceğim bir şey yok....

Umarım bölümü beğenirsiniz

Yorum ve vote yapmayı unutmayın

Keyifli okumalaaaaaarrrrr

Meva'nın ağzından

Sonunda Türkiye'ye varmıştım şuan İstanbul'daydım aktarmalı olarak Trabzona gidecektim.İstanbul sabiha gökçen havalimanında oturmuş uçuş saatimi bekliyordum.Canım da sıkılıyordu ama ha...

Ayyy çarpık kocamız yokya sanki bir boşluğa düştük...

Şanzinin dedikleri ile yüzümde bir sırıtış oldu.İtiraf etmişti,beni seviyordu.Buradaki işim biterse ya ben tekrar İtalya'ya gidecektim ya da Lorenzo'yu buraya çağıracaktım.

Yalnız buraya geldiğinde Alptekin ne tepki verecek çarpık

Hiçbir şey yapamaz şanzi.Yani inşallah yapmaz.Şanzi aklıma yine bir kurt düşürdün ha.Alptekin çok iyi bir abiydi hatta muhteşem bir abiydi ama şunu unutmamak gerekirdiki dünyanın en kıskanç insanıydı.

Ha bunun üstüne birde karadeniz damarı giriyordu ve bu beni korkutuyordu.Kıskanç bir abiden daha kötü bir şey varsa o da karadenizli olan kıskanç bir abiydi.

Bunu ancak benim gibiler anlardı:')Ben düşüncelere dalmışken uçağımın anonsu yapılmıştı.Uçağa binmek için ayaklamadım ve bineceğim yere gittim.Uçağa bindim ve kalkmasını bekledim.

Özlemiştim herkesi,bu düşünce yüzümde buruk bir tebessüme yol açtı.Üçak kalktığında beş dakika kestirmek için gözlerimi kapadım.

☆☆☆☆☆☆☆☆

Alptekin Sarıç'ın ağzından

Evde heyecanla bir oyana bir bu yana zıplıyordum.Sebebi ise eşek gözlümün o yaban ellerden sonunda gelmesiydi.Kolidorda zıplaya zıplaya merdivenlere giderken babamla karşılaştık.

Bana 'Seni ben nasıl yaptım' bakışları atarken omuz silktim ve merdivenlerden inmeye başladım.Biricik eşeğim geliyordu bu gün ayol nasıl mutlu olmayayım.Kapının önüne geldiğimde bir durdum ve kendime çeki düzen verdim

Bizimde bir karizmamız vardı ellam.Son kez aynaya baktım ve saçımı düzelttim.Son olarakta ceketimi düzeltip evden çıktım.Evden çıkmam ile dışarıda kullandığım her zamanki ciddi moda geçtim.

Beni gören dışarıdaki korumalar hemen garaja gitti ve bebeğimi getirmeye gitti.Derin bir nefes çektim içime canım bebeğimi nasılda özlemiştim.

Daha bir saat once beraberdik hamsi kafali

İç sesim Temel'e göz devirdim.Çok boş konuşuyodu.En sonunda korumalar bebeğimi getirdiğinde hemen yanına gittim.Çok çabalamıştım kızımı alabilmek için.

Koruma sürücü koltuğundan çıktığında ona kafam ile teşekkür ettim ve canım arabama bindim.Evin bahçesinden çıktığımda meydana doğru sürmeye başladım.Meydana geldiğimde bebeğimi tam park edecekken bir anda arkamdan güm diye bir ses geldi ve ben hafif öne doğru savruldum.

Gözlerimi kapadım.Lütfen düşündüğüm şey olmasın.Bir iki saniye sonra gözlerimi tekrar açtım ve korka korka dikiz aynasına baktım.Gördüğüm manzara ile acı bir şekilde gözlerimi tekrar kapadım.Olmuştu işte.

Direksiyondaki ellerimi hava kaldırıp tam direksiyona vuracakken kıyamadım ve yerimde tepinmeye başladım."Ula ula olmasun deduğum ne varsa beni bulay"söylene söylene kapıyı açıp bir hışımla dışarı çıktım.