Pinhani

bölüm14

Nasılsınız hamsili pilâvlarım benim

Valla ben iyi değilim ağır bir nezle geçiriyom o yüzden bölüm geç geldi kusura bakmayın

Umarım bölümü beğenirsiniz

Yorum ve vote yapmayı unutmayın ve eğer yazım yanlışı varsa şimdiden kusura bakmayın

Valla en az beşere falan oluyon ama yinede gözümden kaçıyo

Neysem bu kadar boş konuşma yeter hadi siz kitabı okumaya başlayın

Bu arada öpüldünüz♡>♡

●●●●●●●●●●●●●●●●

Mevaın ağzından

Hastaneden çıkalı üç gün olmuştu.Bu süreç benim için ne kadar zor geçsede atlatmıştım çok şükür yarabbel-alemin.
Şuan ne mi yapıyordum...Tabikide yan gelip yatıyordum ayol ehehehe

Neyse bu kadar salaklık yeter.Şuan Lorenzo'nun evindeydim.Yani şu üç gün boyunca rahattım.Lorenzo ne kadar iyi olsam bile beni ayağa kaldırmıyor ve yemeğimi önüme getiriyordu.

Bu benim işime geliyordu.Yatmak benim için en büyük lütuftu.Ben televizyonun karşısında kanalları gezerken salondan içeri biri girdi.Bakışlarımı televizyondan çektiğimde gelenin Lorenzo olduğunu gördüm.

Yüzü çökmüştü.En son onu hastanede bu şekilde görmüştüm.İyileştiğimden beri en azından bana karşı hep yüzü gülüyordu ama şimdi yine o günki haline dönmüştü.Beni hâlâ fark etmemişti sanırım.

Ne olmuştu bu adama şimdi diye düşünürken bakışları beni buldu. Bakışlarının beni bulması ile tekrar yüzünü yere eydi.Yüzüme ne diye bakmıyordu ki...Bu hareketi ile bir şey demedim.Gelip hemen yandaki koltuğa oturdu.

Bir süre konuşmasını bekledim fakat ne o konuştu neden ben...Ortalık ölüm sessizliğindeyken ayağa kalktım.Benim kalkmam ile sanki transa girmiş gibi olan adam irkilerek kendine geldi.Onu bu kadar düşündüren şeyin ne olduğunu delice merak etsemde sormadım.

"Odaya çıkıyorum uykum geldi"benim bu küçük açıklamama sadece başını salladı ve bakışlarını orta sehpada duran bibloya dikti.Bu sessizliği beni huzursuz etmişti...Kapıya doğru adımladım ve salondan çıktım.

Ardından ise merdivenlere doğru gidip merdivenlerden çıktım.Beni karşılayan uzun koridorda yürürken bana verilen odaya girdim ve kapıyı kapattım.Hiç beklemeden yatağa doğru adımladım ve yatağa otudum.

Ne olmuştu ki bir anda.Sabah bir telefon gelmişti ve acele ile evden çıkmıştı.Saat neredeyse gece ikiye gelmişti.Aslını söylemek gerekirse onu beklemiştim.Bu olanlar bana hiç iyi gelmemişti.

Her an diken üstündeydim ve Lorenzo bu saate kadar gelmeyince ona bir şey oldu sanmıştım.

Bu aşk değilde ne bee..

Şanzinin konuşması ile sırıttım.Bu aralar çok sırıtıyordum.Şu tiktoktaki korkunçlu insanlar gibi.Düşüncelerimden sıyrılarak yataktan kalktım ve götümün altında can çekişen yorganın bir kısmını kaldırdım.

Yarama dikkat ederek yatağa dikkatli bir şekilde girdim ve yorganı üstüme çektim.Gözlerimi kapatmadan önce Allah'a bana iyi bir gelecek vermesi için dua ettim.