Pinhani

bölüm17

Eveeeettttt bu tembel yazarınız sonunda bölüm yazabildi...

Beni affedin hamsili pilâvlarım çok maratonlu bir sınav haftasından geçtim

ve beynim daha yeni kendine gelebildi

Yeni bölümün tadını çıkarın şimdiden yazım hatası varsa kusura BAKMAYIN

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum

Keyifli okumalaaaaarrrrr

^^^^^^^^^^^^^^

Yazar anlatımı

Geçmiş/o kara gün...

Küçük çocuk heyecanlı bir şekilde annesini bahçede bekliyordu.Bugün annesi ile dışarı çıkacaklardı.Bunu her pazar yaparlardı.Kıpır kıpır bir şekilde yerinde beklerken etraftaki korumalar çocuğun bu hâline tebessüm ediyorlardı.

Bu evin neşe kaynağı kesinlikle bu küçük beydi.Lorenzo sıkılmış olmalıki yerinde durdu ve derin bir nefes aldı.Annesi hala neden gelmiyordu.Somurttu beklemekten nefret ederdi.

Onun bu gelini gören Alex küçük çocuğunun yanına ilerledi.Yanına vardığında onun boyuna gelmek için eğildi.Lorenzo yanına gelen admala o tara döndü onun cüssesinin neredeyse 6 katı olan adama baktı.

Hala somurtuyordu.Alex onun bu hâline güldü.Bu yüzünü Lorenzo'nun yanında gösteriyordu.Elini küçük çocuğun saçlarına atarak karıştırdı"Niye böyle somurtuyorsun küçük bey"

Lorenzo bu soru ile daha da somurttu."Annem bir türlü evden çıkmak bilmedi Alex amca"Alex bunu duyması ile büyük bir kahkaha attı.Lorezno ellerini göğsünde birleştirdiğinde"Komik değil Alex amca beklemeyi sevmiyorum"

"Beklemek iyidir evlat Tanrı seni ödüllendirir"Lorenzo bu duydukları ile ellerini yana doğru indirdi ve yüzündeki somurtmayı düzeltti."Eğer Tanrı bana ödül verecekse ben hep beklerim"dedi heyecanla

Alex yüzündeki gülümseme ile başını iki yana salladı.Alex ayağa kalktı ve son kez küçük çocuğun saçlarını karıştırdı."Hey Alex amca yapma saçlarımı bozuyorsun"diye karşı çıktı Lorenzo.

Alex hiç bir şey demedi ve orada uzaklaştı.Lorenzo Alex amcasının arkasından bakarken tekrar somurttu saçı bozulmuştu.Elini saçına atıp düzeltmeye çalıştı.Tam o sırada kapıdan çıkan annesini gördü.

Annesi beyaz bir elbise giymişti.Lorenzo annesine baktığında gözleri parladı.Şule hanım ona parıldayan gözler ile bakan oğlunu gördüğünde o güzel gülümsemesini gözler önüne koydu.

Oğlunun aynına vardığında"Anne yine melek gibi olmuşsun"Duydukları ile hafif kıkırdadı"Sende çok yakışıklı olmuşsun Cihanım"duyduğu bu isimle gülümsedi Lorenzo bu ismi bir tek annesinin ağzına yakışıyordu.

"Anne biliyormusun Alex amca bana eğer sabırlı olursam Tanrının beni ödüllendireceğini söyledi."heyecanlı bir şekilde konuştuğu için nefesi biraz kesildi.Biraz nefesledikten sonra devam etti."Sanırım Tanrı beni sen ile ödüllendirdi anne"

Şule hanım duydukları ile kıkırdadı.Oğlu yaşına göre fazla romantikti."Bu düşünceleriniz beni çok utandırdı küçük bey"dediğinde Lorenzo genişçe gülümsedi."Hadi anne gidelim"diyerek annesin eline yapıştı ve ilerlemeye başladı.