Uni
တိမ်လွှာတစ်ယောက်ကျောင်းရှေ့မှာရပ်စောင့်နေတာကျောင်းလွှတ်ချိန်ကတည်းကနာရီဝက်လောက်ရှိနေလေပြီ။ဒရိုင်ဘာဘကြီးလဲရောက်မလာသလိုမျှော်နေတဲ့ကိုကိုဟာလဲရောက်မလာခဲ့။ဖုန်းဆက်ရင်လဲမအားတာနဲ့အဆူခံရမှာကြောက်လို့တိမ်လွှာမဆက်ဘဲကျောင်းရှေ့မှာသာရပ်စောင့်နေမိသည်။
ကျောင်းဝန်းထဲကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကုန်လို့ကျောင်းတံခါးပိတ်သည်အထိတိမ်လွှာစောင့်နေပေမဲ့ရောက်မလာတာကြောင့်ကိုယ့်ဘာကိုသာလမ်းလျှောက်ပြန်ရန်စီစဥ်ရတော့သည်။
" ဟွန့် ကိုကိုကတော့ဘာတွေများအလုပ်ရှုပ်နေရတာလဲနော် ..."
ညနေဘက်မို့ရုံးပြန်သူတွေကျောင်းပြန်သူတွေရှိတာကြောင့်လမ်းမှာကလူမပျက်တာကြောင့်တိမ်လွှာသိပ်တော့မကြောက်မိ။လမ်းကလဲသိနေတာမို့ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့်အေးအေးလူလူသာပြန်လာမိသည်။အိမ်ရောက်ရင်တော့ကိုကို့ကိုတစ်ဝကြီးစိတ်ကောက်ပစ်အုံးမည်။
" တင်..."
ဖုန်းမတ်ဆေ့ပို့သံလေးကြောင့်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ကိုကို့ဆီက။
- ကိုယ်ကျောင်းရှေ့မှာရောက်နေတယ်လာကြိုတာနောက်ကျသွားတယ်ဆောရီးပါ-
ကိုကို့ဆီကစာကိုတိမ်လွှာဖတ်အပြီးမျက်စောင်းထိုးတဲ့အီမိုဂျီလေးကိုသာပို့လို့ဖုန်းကိုဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်သည်။အခုမှလူကိုလာပြီးတောင်းပန်နေတာစိတ်ကောက်သွားပြီ။
စိုင်းစစ်ဘာစာမှမပြန်လာဘဲအီမိုဂျီလေးတစ်ခုသာပို့လာသူကြောင့်သူ့ကိုယ်သူသာစိတ်ဆိုးမိသည်။အမြန်ကားထဲကိုပြန်ဝင်လို့ကလေးငယ်ကိုလိုက်ရှာရန်ပြင်ရလေသည်။ဒီနေ့မှမတက်ရမနေရအစည်းအဝေးရှိတာကြောင့်သွားတက်နေရတာနဲ့သူ့မှာမအား။မအားလဲဒရိုင်ဘာကိုကလေးငယ်ကိုခေါ်ခိုင်းလို့ရပေမဲ့ဒီနေ့မှသူ့ကားကစက်နိုးလို့မရတော့တာကြောင့်ဒရိုင်ဘာဘကြီးကိုခေါ်သွားရခြင်း။
တိမ်လွှာကတော့တကယ်ခြေထောက်ညောင်းနေတာအမှန်ပင်။စီးထားတဲ့ဖိနပ်လေးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့တော်တော်ညစ်ပတ်နေလေပြီ။ကိုကိုဝယ်ပေးထားတာလေးကအခုမှဘဲညစ်ပတ်သွားတော့သည်။
YOU ARE READING
ငယ်သူမို့....ဆိုး ( completed )
Fantasy( စိုင်းစစ်ဂုဏ်ရှိန် + တိမ်လွှာဘုန်းမြင့် ) ဘဝမှာကံအကောင်းဆုံးအရာကဘာလဲသိလား။ အဲ့တာကကိုယ်သဘောကျရတဲ့လူကကိုယ့်အပိုင်ဖြစ်လာတာဘဲ။ အဲ့အရာကတစ်လောကလုံးကကံကောင်းမှု့တွေထပ်အဆမတန်ပိုတန်ဖိုးရှိသည်။ ဤအရေးအသားသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်တာမို့ တိုက်ဆိုင်မှု့က...
