"Yakalandın, mavi. " Dedi karanlık bir sesle. Hemen ardından boynumdaki baskı arttı, gözlerim karanlığa düştü ve ben karanlığın önüne yığılırken yine o sesi duydum.
" Artık olman gereken yerdesin."
Ve sonra her şey sessizliğe büründü. Zihnim karanlı...
Bölümü beğenmeyi ve yorumlarınızla buraları şenlendirmeyi unutmayın.
Keyifli okumalar :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar :**
XVI. BÖLÜM:"İHANET ÖPÜCÜĞÜ."
Ben kimsesizdim. Kimsesizlerin, ailesi olmazdı. Arkadaşları olmazdı.
Ne güvenecekleri bir dalları olurdu, ne de güven verebilecekleri birileri.
Ben kimsesiz olmak zorundaydım.
Çünkü benim varlığım, çevredeki herkesi ziyan ediyordu.
" Mavi?" Kulağımdaki cihazdan gelen yalın ses, bir şeyleri sindirmek istercesine soluklandı. " Bana nerede olduğunu söylemelisin."
Hiç bir cümle dudaklarımdan dışarıya çıkacak cesareti bulamadı. O aralık pencereye bakmayı sürdürdüm.
Devin gitmişti. Bana en çok güvenen oydu ve yine gitmişti.
Neden hep bana güvenenler yok oluyordu?
" Lema!" Aybars'ın endişeli sesi yankılandı bu sefer kulağıma. " Devin'i bulabildin mi? Bir cevap ver!"
Gitti.
Demesi kolay bir kelimeydi ama dudaklarım bu kelimeyi söylememek için direniyor, sessizliğim sürüyordu.
Gitti.
Bana güvendi ve ben yine başaramadım.
" Ortalık karıştı.." Barın herkese göre daha sakindi ama sesinin arkasında gizlenen korkuyu anlayabiliyordum. " Mavi? Beni dinle.. Dinlediğini biliyorum."
Dinliyorum.
Yutkundum ve sessizliğimi korurken onun sesini dinledim. " Olduğun yerden sakın hareket etme. Ne duyarsan duy, beni be-"
Barın'ın sesini kesen gür ses, kulağımdaki cihazdan gelmedi. Varlığını tüm mekana duyurmak istercesine gür çıkan ses, " Lema Güzay.." dedi. Sesi, halinden memnun, yarattığı kaostan zevk alıyormuşcasına çıktı. " Seni benim alanımda görmek çok güzel. Beni hatırladın mı?"
Hatem Kağan. Hatırlamamam mümkün değildi.
" Eminim hatırlamışsındır. Arkadaşların biraz meşgul ve yanına gelemedikleri için sana bizzat ben yardım edeceğim." Güldü. " Yardım etmemi istiyorsun değil mi Lema? O pembe saçlı kızı bulmak istiyorsun."
Nefesim titredi. Dudaklarımı, duyduğum o tanıdık sesin zehirli kelimelerinin etkisiyle birbirine bastırıp yutkunurken, Barın'ın nefes nefese çıkan sesi kulağıma doldu. " Dinleme onu! Onu sakın dinleme!"
Onu nasıl dinlemezdim?
Elimi kulağıma götürdüm ve cihazı kapatarak, mekana yayılan o gür sese odaklandım. " Arkadaşını bulmak istiyorsan, dakikalardır baktığın o pencereden dışarıya çık güzelim. Vakit dar ve güzel bir kızın suratında ciddi hasarlar oluşmasını hiç istemem." Biraz durdu ve hemen ardından ekledi. " Yolları senin için döşedim güzel Lema... Gördüğün işaretleri takip et. Orada olacağım."
