KARANFİL

3. Bölüm

"Bu yaptığımıza inanamıyorum." Diye homurdandığımda çoktan yurttan çıkmış ve açık alana girmiştik.

"Ben de ben de, aynı filmlerdeki gibi!" Bu kız ciddi anlamda tuhaftı. Geldiğimiz yere baktığımda boydan boya olan sarmaşık türü otlar vardı.

"Çıkmaz sokak. Hadi gidelim." Tam arkamı dönmüş gideceğim sırada Laura kolumdan tutup beni kendine doğru çevirdi. Bir Laura'ya bir tuttuğu koluma baktım.

"Burası." Laura kolumu bırakıp sarmaşığa doğru bir kaç adım attı. Sanki perde açıyormuş gibi sarmaşığı çektiğinde gördüğüm mazarayla kaşlarımı kaldırdım.

O ev.

Rüyanda gördüğüm, çizmini yaptığım o ev.

Gerçekten de varmış. Sarmaşığın altından geçip eve doğru baktığım da rüyamdaki gibi kargaların sesleri vardı ve kapı kilitliydi. Kapıya doğru gittiğim de Laura da benimle birlikte kapıya doğru geldi. Kapının kilidine baktığım da parmak izinden oluştuğunu gördüm.

"Parmak iziyle açılıyor, ben eskiden denemiştim, olmamıştı." Laura'ya doğru baktım. "Gidelim o zaman." Laura düşünür gibi oldu. "Bir de sen denesene belki işe yarar."

"Saçmalama, benim parmak izimle nasıl açılsın bu kapı?" Laura omuzlarını kaldırıp indirdi.

"Dene, denemekten zarar gelmez." Laura'ya ifadesiz bir şekilde baktığımda; "hadi!" dedi Laura. Bıkkınca nefesimi verip, parmağımı kilide doğru uzattım. 'Dıt' gibi bir ses çıktığında Laura'ya doğru baktım.

"Açılmaz demiştim sana." Laura afallamış bir şekilde kapıya baktığında, Laura'nın baktığı yere doğru baktım.

Kapı açılmıştı.

"Oha, hadi be." Diye fısıldadı Laura. Kapıyı açmıştım. Kapı benim parmak izimle açılmıştı. Bu nasıl olmuştu? İnanamıyordum, bu bir şaka mıydı?

İçeriye doğru baktığımda rüyamdaki gibi kasfetli bir evle karşılaşmıştım. Şaşkınlığımı üzerimden atıp yavaş adımlarla, gözlerimi evden çekmeyerek evin kapısına doğru yürüdüm. Kendimi izlenmiş gibi hissediyordum. Arkamı dönüp etrafıma bakındım.

"Filmlerdeki gibi! Kurt adam çıkar mı acaba?" Evin iki basamak merdivenlerinden çıkıp, kapı koluna doğru uzandığımda bir ses duydum.

"Dur!" Laura'ya doğru bakıp bıkkınca ofladım. "Yine ne oldu?" Laura hızlıca bahçeden uzun dal alıp yanıma geldi.

"Bir şey çıkarsa ona bununla vuralım." Dala baktığım da dalın küçük parçalarından biri düştü. Dokunsam kırılırdı. Kapıya geri dönüp kapıyı açtım. Kapıyı açarken sanki korku filmlerindeki gibi gıcırtılı sesler çıkıyordu ya da tamamen psikolojikti. İçeriye adımımı atmamla yerdeki tahtanın gıcırdaması bir oldu. Etrafa bakındım. Pis ve eskiydi. Eski mobilyalar ve üzerindeki örümcek ağları, böcekler, kırık laminetler ve rutubet kokan bir ev.

"Al sana!" Laura'ya baktığımda elindeki sopa ile yerdeki böceğe vuruyordu. Yani dal kırılmadan önce. "Âsi, korunma kalkanımız gitti! Ne yapacağız?"