18 Temmuz 2022.
Buraya ne denir bilmiyorum, nasıl başlanır ya da ama ilk öncelikle ne olduğunu sonra hatırladıklarımı yazacağım.
Ben Âsi.
Ben bir aileyi mahvettim, ben üç kişiyi öldürdüm ve o ailenin batışını izledim.
Durdum, ellerimdeki defteri masaya bıraktım. Benim yazımdı, benim ismimdi ama böyle bir şey yazdığımı hatırlamıyordum. Ben yazmıştım ve üç kişiyi öldürdüğümden bahsediyordum.
Üç kişi, benim ikinci, üçüncü ve dördüncü cinayetlerim. Birincisi kardeşimdi. Kardeşimi öldürdüğüme pişman değilim, hiç olmadım.
Başımı olumsuz anlamda iki yana salladım. Hayır bu ben değildim, hayır bunları yapmamıştım. Çok pişmandım ben.
Sönmez'ler.
İlk önce bu Sönmez'lerin kızı, evin en büyük çocuğu olan Beyza Sönmez'i öldürdüm. Bana oyun arkadaşı olmamıştı, bende mutfaktan aldığım bir bıçakla onu bahçede katletmiştim, hiç acımadan.
Hayır, hayır böyle bir şey olmamıştı. Hayır hatırlayamıyordum. Beyza kimdi onu bile tanımıyordum.
Sonra Beyza'nın ailesi bu işin peşine düştü, onları da öldürmem lazımdı. Kısa bir süre içinde ikisini öldürdüm. Yani öyle hatırlıyorum, elime bir silah almıştım ve onların yanına gitmiştim. Gözlerimi açtığımda ikiside kanlar içerisinde yerdeydi.
Ben annemin dediği kadar kötü birisiydim. Evin en küçük çocuğu olan Arın Sönmez'i yalnız bıraktım ve tek canı yanan o oldu.
Arın Sönmez'i.
Arın Sönmez'i.
Arın Sönmez'i.
Arın Sönmez, bizim Arın, benim için daha iki saat önce atlı karıncalara binen o çocuk. Beni dinleyen o çocuk. Ben o çocuğun ailesini mi öldürmüştüm? Nefes almakta zorluk çektim, hayır bu bir kabustu. Birkaç dakika gözlerim o ismin üzerinde durdu sadece; Arın Sönmez'i.
"Hayır!" Diye bağırdım. Sandalyeden hızlıca kalktığımda sandalye geriye doğru düştü. Elimi saçlarıma geçirdim. "Hayır, yapmadım!" Yapamazdım değil mi? Yapamazdım.
"Hayır! Yapmadım! Hatırlamıyorum, yapamam hayır!" Diye bağırdım. Elimi yumruk yapıp kafama vurdum. "Çalış! Yapmadım ben!" Ağlamaya başlamıştım hayır, ellerime baktım.
Ellerim kan doluydu.
"Hayır!" Diye bağırdım bütün gücümle, nefes alamadım, nefes alamıyordum. Nefes almaya çalıştım ama nefes almak çok zor geliyordu.
"Hayır bu kadar kötü birisi değilim!" Sonra annemin sesini işittim.
"Kızım," diyordu. "Bana benzeyeceksin, bana kötü diyorsun ya, sen benden de kötü olacaksın. Seni ben yetiştirdim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANFİL
Teen Fiction18 yaşındaki, Âsi Fire annesinin kayıt ettirdiği Özel Crawson Hiden Lisesine gider ama bu lise herkesin bildiği sıradan bir lise değildi. Bu lisede sırlar, gizemler ve gizli kimlikler ortaya çıkar. Âsi, bu okulun ve ailesinin gizemini çözerken kaldı...
