𝐀𝐫𝐞 𝐖𝐞 𝐓𝐨 𝐘𝐨𝐮𝐧𝐠 𝐅𝐨𝐫 𝐓𝐡𝐢𝐬?

13.

Ormana gitmiştik. Kapalı ama açık alana. Etrafı kapalıydı. Ağaçlık alandı. Ama geniş ve güzeldi. Derek gelmişti ve hepimiz.

Diğerinden farklıydı. Yine garip bir his vardı içimde. Ama kendime inanıyordum. Aynı pozisyonları aldık.

Derek karşıma geçti. Diğerleri de arkamıza geçti, benim arkama.

D: Alfa'larla karşı karşıya geldiğinde, ne yapmıştın?

E: Vurdum. Ama Lydia da olduğu gibi oldu. Sanki böyle, şeffaf bir güç dalgası oldu. 2-3 metre geriye sıçradı.

D: Sanki daha önce..

E: Jennifer gibi!

D: Evet.

Ld: Jennifer kim?

Sm: Darach, sonra anlatırım.

D: Şimdi, o zaman ne hissediyorsan onu düşün. Seni mutlu eden bir şey? Sinirlendiren bir şey? Ne olursa, bana vur.

E: Ne!

D: Bir şey olmaz, hadi.

E: Emin misin Derek?

D: Evet.

O zaman ne hissettiğimi bilmiyorum. Sanırım kurtarmak istiyordum. Yani sinirliydim sanırım.

E: Sanırım sinirliydim, ama nasıl yapacağım?

D: Seni sinirlendiren bir şey düşün.

E: Sürekli öfkeye odaklanmak sence de zor değil mi? Başka bir yöntem yok mu?

D: Şimdi bunu dene, sonra diğerine bakarız.

E: Peki.

Derek karşımda rahat pozisyon aldı. Bende öyle.

E: Başlat.

Derek kafa salladı. Biraz ısındı. Karşıma geçip bana hamle yaptı. Beni en çok sinirlendiren bir anımı düşünmeye başladım.

Gözümün rengi bir anda değişti. Derek'in karnına vurdum. Dediğim şeyden oldu. Lydia'nın gücünde olan gibi. Beyaz güç dalgası. Birden geriye savruldu. Bir kaç metre ötede yere düştü. Başarmıştım. Kullanabilmiştim. Koşup Derek'in yanına gittim.

Yerde kıvranıyordu. Önüne çöktüm. Sanırım bu da güçlü olmaktan oluyor. Ayağa hemen kalkamıyorlardı.

E: Derek iyi misin?

Derek güldü.

D: Tamam, kabul etmeliyim! Bu baya sert oldu.

Bende güldüm. Diğerleri yanımıza geldi. Güldüğümüzü görünce rahatladılar. Ayağa kalktım.

Lm: Başardın!

E: Başardım!

Lydia'ya sarıldım. O da bana sarıldı. Herkesin gözünde ki gurur duyucu bakışı görebiliyordum. Özellikle Scott'ın.  Scott'a döndüm. Yanına gidip ona da sarıldım.

E: Başardım Scott!

Sm: Başardın güzelim, aferin sana.

Ayrıldım. Derek'in yanına gittim. Ayağa kalkmıştı. Üstünü sirkeledi. Kolunu tuttum. Hem gülüyordum. Hem de heycanlıydım.

E: İyi misin?

D: Hala gülüyor. Aferin, bu kadar çabuk beklemiyordum.

E: Walker olmak da böyle bir duygu, ne diyelim?

D: Yoruldun mu?

E: Hayır!

Sm: Tabi başarma sevincini bulunca, yorulurmu hiç.