𝐀𝐫𝐞 𝐖𝐞 𝐓𝐨 𝐘𝐨𝐮𝐧𝐠 𝐅𝐨𝐫 𝐓𝐡𝐢𝐬?

27.

E:şimdi nolucak? Gideceksin yani?

K: zorundayım. Anlaşma yaptık.

E: seni de kaybetmek istemiyorum.

K: biliyorum, ama yapabilirsin. O kadar şeyin üstesinden geldin, beni de bir gün unutacaksın.

E: unutmayacağım. Asla.

Ss: ne zaman gideceksin?

K: ımm... Yarın...

E: NE?! Bunu neden bize daha önce söylemedin?

K: söyleyemedim.

E: o zaman bugünü birlikte geçirelim. Son kez. Sonra Scott ile birlikte geçirirsiniz. Olur mu?

K: evet, olur.

Hala göz yaşlarımı tutamıyordum. Kira da dolu gözlerle karşım da duruyordu.

K: tamam. Ağlama artık.

Herkes bir köşede mahvolmuş bir haldeydi. Bu haber hepimizi derinden etkilemişti.

Normalde Kira ile o kadar yakın değildim, değildik. Ama yakındık gibi de. Malia ayağa kalktı. Yüzünde ki yaşları sildi.

M: tamam yeter. Kalkın hadi vakit geçirelim. Bu şekilde zamanızmızı harcayamayız.

***

Akşama kadar birlikte vakit geçirdik. Akşam olunca Kira ve Scott eve gitti. Herkes yavaş yavaş dağılıyordu. Liam ve ben de eve gitmeye karar verdik.

O kadar güldük eğlendik ama bunlar hiç bir şeydi. Yarın gittiğinde hepsi onunla birlikte gidecek.

"tamam da yıpratma artık kendini, belki de iyisi budur?"

E: yıpratmamak elde değil. Her şey boş geliyor şu an. Sanki bile bile çukura gidiyormuşum gibi.

L: sen?... Doğru. Ama böylesi onun için daha iyi olacaktır. Emin ol zorunda olmasaydı gitmek istemedi.

E: hiç bir şey hissedemiyorum.

L: farkındayım. Ama yapma. Daha fazla üzme kendini.

Arabaya bindik. Sürmeye başladım. Yavaş yavaş hızlanıyordum. Ama bunun farkında değildim.

L: Elizabeth. Elizabeth fazla hızlı gidiyorsun?

Liam bir şeyler söylüyordu ama bana uğultu gibi geliyordu.

L: ELİZABETH YAVAŞLA!

Hızla kafamı kaldırıp baktım. Boş yolda son hızla gidiyorduk. Karşıdan bir araba gelmeye başladı.

L: ELİZABETH!

Frene basmaya çalıştım ama olmuyordu. Karşıda ki araba da son gaz gibi bir şeydi.

Elimi havaya kaldırdım.