"Okumadan önce oy vermeyi unutmayın yorumlarınızı bekliyorum"
Gözümü açtığımda bir yataktaydım. ilk kolumda bir ağrı hissettim. Koluma baktığımda seruma bağlı olduğumu anladım. Kafamı bacaklarıma doğru götürdüğümde ateşin kafasını bacaklarımın üstüne koymuş bir şekilde uyuduğunu gördüm. Gülümsedim uyurken dünyada ki en masum bebekler gibiydi.
Saçları dağılmıştı belli ki uyanmamı beklerken uyuyakalmıştı. Aklıma son yaşananlar geldi. Avcının boynuma sarılıp beni boğmaya çalışması,sonra son anda kavradığım,gördüğüm, dövme kafamı çevirip ateşin dövmesine baktım.
Aynı yerdeydi aynı şekildi bir sembol gibiydi bu şekil iki işaret parmağının baş uçlarının birleşimi baş parmaklarının ise çapraz bir şekilde olduğu bir dövmeydi. Fazlasıyla garipti aslında üçgene benzetebilirdik fakat baş parmaklar çapraz bir şekildeydi açıkçası ben hiç bir şeye benzetememiştim.
Asıl garip olan mesele bu dövmeden ateş ve ışıkta da vardı. Bu bir aile sembolü olabilir miydi ? Yani beni boğan bir aile üyesi mi? Peki ya bu ateşse asla inanmadığım o gerçek yüzüme vurulursa ne yapacağımı hiç bilmiyordum. Ateşin kafası hareket etmeye başlayınca uyanacağını anladım.
Gözünü açtığı an beni uyanık görünce hemen kalktı.
- uyanmışsın iyi misin nasılsın defne ? Dedi sesi hüzünlü geliyordu.
- iyiyim ateş merak etme dedim gülümseyerek o ise yarı tebessümle elimi tuttu.
- özür dilerim вонючий смерти ( ölüm kokan) dedi
- sen bunu bana bir kere daha demiştin ne demek bu İngilizce olsa anlardım dedim hafifçe gülümsedi.
- söylemem sır benim sırrım dedi
- merak ettim ama deyip dudaklarımı büzdüm.
Gözü dudaklarıma kaydı. Bana çok garip bakıyordu. Sanki pişmanmış gibi sanki yapmaması gereken bir şey yapmış gibi. Yüzüme doğru yaklaşıp dudaklarımdan öptü. Bu iki olmuştu. Hiç beklemediğinden öylece durdum. O da hızlıca öpüp çekildi.
- bir daha sakın dudaklarını büzme yoksa seni hep öperim dedi
- belki sırf öp diye dudaklarımı büzerim dedim gülümseyerek
- o gün gelir mi dedi gözleri sanki çok uzaklardaydı.
- iyi misin yaman dedim kaşlarım çatılmıştı.
- bana bunu soran nadir kişilerdensin. Çünkü bana bunu kimse sormaz genelde dedi
- neden ?
- çünkü hep kendi çareme baktım. Hiç kimseye ihtiyacım olmadı. Zaten yeterince güçlüyüm aslında onların bana ihtiyacı vardı ama biri dönüp demedi. Her şeyi boşver güçlüsün biliyoruz ama nasılsın yaman diye dedi
O an ona üzülmüştüm.
- annen peki o da mı demezdi . Dedim en son ona annesini öldürdüğünü beni de öldürebileceğini söylemiştim.
O an yüzüne daha bir hüzün kapladı. Bu adam nasıl olur da annesini öldürebilirdi.
- benim öldürdüğümü söylemiştin dedi yüzünde buruk bir gülümseme vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AV&AVCI
Teen FictionHayat bir kuş gibidir o kuş özgürce dolaşırken bir avcı gelir ve o kuşa hayatını dar eder beni tanımaya başladın ben "AVCI" Nerden bilebilirdim ki her şeyi asıl şimdi öğreneceğimi yaşadığım evi annemi arkadadaşlarımı bilmediğim hiç görmediğim babam...