" okumasan önce oy vermeyi unutmayın. Yorumlarınızı bekliyorum"
- tanıştırayım zaten tanıyorsunuz ama olsun Aylin benim sevgilim ve artık bu evde yaşayacak
Ufak çaplı bir şoktan sonra nihayet kendime geldim. Aylinin gözlerinin içine baktım. Bana öfkeyle bakıyordu. Benden nefret ettiğine emindim. Fakat anlamadığım bir şey vardı. Anıl, Anıl ayline çok aşıktı. Nasıl mertle sevgili olabiliyorlardı. Buna nasıl izin veriyordu? Hayatım hep soru yağmuru olmuştu. Artık hiç bir şeyi çözemiyordum. Bu beni aşırı yoruyordu.
- inadıma mı yapıyorsun ? Dedi cesur
- niye abiciğim nasıl defne bu evde abimin sevgilisi olarak duruyorsa Aylin de bu evde benim sevgilin olarak kalacak.
- lan seni öldürürüm mert bak elimde kalırsın
- tamam sakin yeter dedi ateş
- ne sakini ulan getirmiş bu sürtüğü dedi
- sakın sakın sen benim sevgilime böyle konuşamazsın cesur yaman
- ister göndermeye çalış ister başka bir şey yap buradan ayrılmayacağım cesur dedi Aylin
- sürtüklüğünü bu evde konuşturamazsın Aylin
Cesur her şeyi suratına çarpıyordu. Aylin öfkeyle ve hırsla cesura baktı bana bakmamaya çalışıyor baksa da nefret eder gibi bakıyordu. Benden gerçekten nefret ediyordu. Bu beni fazlasıyla üzüyordu.
- bana bak bir daha demeyeceğim sevgilimle düzgün konuş dedi mert
- mert düşmanlık için mi getirdin buraya dedi ateş
- senin sevgiline ben sürtük desem ne hissederdin abi dedi mert
Ateşin kaşları hızla çatıldı ve mertin üzerine geldi. Ben kolunu tutup durdurdum.
- aynen benim gibi tepki verirdin şimdi herkes sussun ben sevgilimle odamda dinleneceğim dedi mert
Mert aylinin elinden tutup yukarı çıktılar. Cesur ayağıyla sandalyeyi yere düşürdü.
- yok yok ben deliyim zaten daha delirtiler beni dedi cesur
Cesur baktığımda ne tür bir sinir krizi geçirdiğini anladım. Ama benim davam vardı kimse kusura bakmasın gitmem gerekliydi.
- üzgünüm yanınızda kalıp sabır dilemek isterdim ama çıkmam gerek davam var dedim
- hadi çıkalım sevgilim dedi ateş
Elini belime koydu. Bana yön verdi bende çantamı alıp çıktım. Arabanın önüne gelip arabalara bindik. Her şey çok tuhaf geliyordu. Annem için çıktığım bu yolda annemin ölmeğine kadar gelmiştim. Kafam fazlasıyla yorgundu. Her şeyini kaybetmiş bir insan gibiydim. Küçükken hep kendimi çöp poşetine benzetirdim. Çünkü evin çöpü ben olurdum. Ateşin bana dokunmasıyla ona döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AV&AVCI
Teen FictionHayat bir kuş gibidir o kuş özgürce dolaşırken bir avcı gelir ve o kuşa hayatını dar eder beni tanımaya başladın ben "AVCI" Nerden bilebilirdim ki her şeyi asıl şimdi öğreneceğimi yaşadığım evi annemi arkadadaşlarımı bilmediğim hiç görmediğim babam...
