AV&AVCI

MAHKEME👩‍⚖️

"Okumasan önce oy vermeyi unutmayınız.
Yorumlarınızı bekliyorum"

Ayrılan ellerimize baktım. Gözlerimden bir damla yaş düştü. Kalbim acıdı. Kalbim inanmak istemedi. Aklım ise senim annen buydu yüzleş diye yüzüme yüzüme bağırdı. Acıyı küçüklüğümden beri yaşadım. Küçükken ki en büyük acım annemin beni sevmemesiydi. Hiç bir zaman beni öpmemesiydi. Şimdi anlıyordum ateşin neden benden nefret ettiğini. Annem annesini öldürmüştü. Onun bana sevgilim demesi bile onun için ne kadar büyük bir acıydı. İnanmıştım. Benim annem katildi. Ama bunu direk yüzlerine söyleyecek halim yoktu. Kim derdi annem bir katil diye

- şimdi senin aklında delil yoktur diye düşünüyorsundur al buyur delil deyip suratıma ellerinde ki kağıtları attı.

Kafamı eğip kağıtlara baktım. Annem vardı yanımda bir adam bu adam bizim eve gelen adamdı. Anneme sarılan, annemin önünde bir ceset aklıma o anlar geldi. Bu adam annemle yatakta olan fotoğrafları vardı.

- bu adam kim biliyor musun ? ATEŞİN BABASI.

İşte gerçek. Acı gerçek. Benim annem ateşin babası ile birlikteydi. Az önce gülerek odadan çıkıp el ele aşağı indiğim adamın annesinin kocası benim annemle birlikteydi.

- senin annen yüzünden öldü benim annem ölü bulduk biz evde onu ateşi başındaydı. Senin yüzünden herkes ateşi anne katili bildi.

Annem benim sandığım kadar masum değildi. Kimse masum değildi. Bir damla daha yaş düştü gözlerimden. Kafamı kaldırdım. Ateşe baktığımda gözümün içine bakmıyordu. Canı yandığı her halinden belliydi. Benim annem bu adamın hayatını mahvetmişti.

- yeter defol git evden dedi sesi kısık çıktı.

- nasıl miden kaldırıyor ? Seni katil diye adlandıran kadının kızını sevmek.

Gözlerine bakıyordum. Ateşe en büyük zararı ben veriyordum. Üstüne üslük annemin katili olduğunu düşünüyordum. Bu düşüncem onun üzerine daha çok gelmişti. Ateş katil olabilirdi. Sonuçta intikam almak istemiş olabilirdi. Göktaş ile göz göze geldik. Pis pis sırıttı. Sonra arkasına bakmadan kapıdan çıktı.

Başım dönüyordu. Bunlar ağır geliyordu. Bir an etraf komple siyah oldu. Sonra belimde bir el hissettim.

- iyi misin ? Dedi ateş o yumuşak sesiyle

- iyiyim gözüm karardı.

- anladım.

Koltuğa oturduk. Herkes birbirine bakıyordu. Bana bir şey demek istiyorlardı. Ama ateş yüzünden kimse ağzını açıp bir şey diyemiyordu.

- bilmiyordum. Ağzımdan tek bu çıktı.

- biliyorum dedi ateş onunda ağzından bir şey çıkmadığı belliydi.

Merte baktığımda yüzünü alan ciddiyeti fark ettim. O bizi güldüren mert bile yeri geldiğinde ciddi bir insan olabiliyordu. Işık gözler dolmuş her an ağlayacakmış gibi bakıyordu. Demir sanki kendi öz annesini kaybetmiş kadar üzgündü. Azat desen aynı demir gibiydi. Suçlu annemdi. Ama katil ateşti. Bunu biliyorlar mıydı? Bu ailenin en zayıf noktası anneleriydi. Tekrar ateşe döndüm. Hala bana bakıyordu.

- bakma bana dedim

- güzele bakmak sevaptır dedi gülümsedi

- hala bana yüzüme bakıyorsun dedim