I am packing my things on my way to Canada alone. I applied for a scholarship for my internship and connections made things easier kasi napaaga.
"Mag-iingat ka doon anak ha"
"Take your vits. bunso, we'll visit if we finished all businesses here"
"Okay, okay mom and kuya I'll miss your nagging so nag all you want"
"Siiiiiiiiis" salubong ni Paula kasama si Lily and Gian.
"Ang sama naman ng ugali nito bigla nang iiwan" Lily with a teary eye. Natawa nalang ako.
"Sira 1 year lang naman ako doon"
"Kahit na sis, paano na yung tour natin sa hospital pag graveyard shift" -Lily
"Yung ghost hunting natin sa morgue" -Paula
"Kayo lang may gusto niyan no! I never agreed takot ako sa multo" tawa ko natawa nalang din sila mom.
"Napakaiyakin 1 year lang naman mawawala eh, wag mo kalimutan chocolates ah" -Gian.
Napatingin ako sa lalaking nasa likod ni Gian. Nagulat ako sa nakita it was Hiro.
"Hiro?"
"Hi, Zariah"
"Why are you here, I mean how did you know"
"Gian is my cousin"
Napa-oh nalang ako, I did not expect it.
"Sis may bago ka nanamang lalaki para sakin, salamat ha makakaalis kana. Mamimiss nalang kita" - Paula sabay lapit kay Hiro at nagpakilala na nga.
"Infairness Gian ganda ng lahi ah"
"Oo ako pinakapogi"
Kunwaring nasusuka si Lily.
"Magkape ka nga rin nang kabahan ka naman" -Lily, natawa nalang ako sa kanila pareho.
"Kayo ha baka pagbalik ko kayo magkatuluyan"
"Huh/Asa!" Gian slash Lily
Haynako the design is very romance di na ako magugulat talaga.
Iniwan ko muna sila doon na nagbabangayan at lumapit kay Hiro.
"Thank you for that day Hiro, I don't know what to do without you"
"Any man would do the same, but have you talked to him?"
Umiling nalang ako. I admit I overreacted, hindi ko nacontrol sarili ko that time. It was my first heartbreak kasi, my first stressful situation where my mind just broke down.
I wanna say sorry to myself that I did that I harmed myself.
Depression hit me for 2 weeks kays medyo nadelay ako sa internship ko and still I am not okay that's why I decided to go away. I need time for myself the more na nasa pinas ako, the more na bumibigat pakiramdam ko.
I admit I was wrong for not letting him explain things but... I am not ready to face him.
"Let's go?" -Kuya, napatingin ako sa likod ng van at andon na nga sila nagsisiksikan nauna pa sa akin.
"Sasama mga yan?"
"Oo hanggang airport daw"
Napahilot nalang ako sa sentido ko, hindi nman masikip pero pinaupo ko nalang sa harap si mom para makasama ko tong mga baliw na to.
Mahaba haba ang byahe hindi namin masyadong napansin ang haba ng oras paano ang dadaldal ng mga kasama ko. Pagkarating namin sa airport dumiretso agad kami sa departure area 15 minutes nalaang lilipad na eroplano ko.
