𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Bütün Gerçekler 11

Lütfen okudunuz yerlere yorum yaparsınız sevinirim genel olarak yapmayın lütfen

*********

Sabah saat altı kalktıktan sonra güzel bir düş aldım namazımı kıldıktan sonra makyaj masasına oturdum ve fandoten'le yüzüm de hâlâ duran açık yerleri kapattım yerleri kapatmıştım

Üzere siyah bir eşofman ve siyah bir sweet giydinm saata baktım Şuan saat yedi olmuştu, son kez kendime baktıktan sonra yemek salona gittim
Herkes sofrada oturuyordu

"günaydın"

"günaydın kızım"

Şok olmuş ifade ile cihan beye baktım o bana kızım mı dedi yoksa ben mi yanlış duydum? Polat ve emirin yanına otururken hâlâ şok olmuş ifade ile cihan beye bakıyordum o ise sanki bir şey yokmuş gibi yemeğini yiyordu

"siz bana az önce kızım mı dediniz?"

Umursamaz bir şekilde çayında son yudum alıp sandeliyede yaslandı ve bana baktı

"evet kızım değil mısın"

Gözlerimi kaçırırak bir şey demedim gerçeği masadakiler hiç biri umursamadı

Bende bir şey demeden börekten bir parça aldım, böreği bitirdikten sonra çayımı içtim daha fazla yiyemedim

"melek neden yemiyorsun eğer canın başka bir şey istiyorsa söyle"

"teşekkür ederim Dilara hanım ama daha fazla yiyemem"

"çok az yiyorsun biliyorsun bunu değil mi? Böyle devam ederse hasta olacaksın"

Dedi Polat kafamı eğip bir şey demedim, daha fazla durmak istemedim kendimi biraz yorgun hiss ediyordum

"size afiyet olsun"

Diyip hemen odama çıktım, telefonumu alıp tekrar eski fotoğraflara bakıyordum bu aralar fazla özlüyordum

Bir süre daha telefon mu baktıktan sonra kapı çaldı gel dedikten sonra emir içeri girdi yatakta benim yanıma oturdu

"nasılsın?"

"bilmiyorum"

"anladım peki artık sence herkese bir şeyler anlatma zamanı gelmedi mı iyi olman için?"

"Ben bilmiyordum emin değilim"

"neden peki?"

Derin bir nefes aldım kafamı eğip cevap verdim

"korkuyorum"

Dedim sesizce, emir beni kendine çekerek kafamı göğsüne yaslandı saçlarımı okşadı ve saçlarımın üzerine uzun bir öpücük bıraktı

"artık konuşma zamanı geldi herkese her şeyi anlatmak zorundasın iyiliğin için emin ol çok daha iyi olacaksın"

"sana inanıyorum sadece korkuyorum"

"bu yüzden anlatmak zorundasın korkularını yenebilmek için akşam her şeyi anlatıyorsun tamam mı?"

"peki deneyeceğim"

Tekrar saçlarımın üzerine bir öpücük bırakıp odadan çıktı, haklıydı artık anlatmam lazımdı o adam bana bir şey yapmazdı bu lanet korkudan kurtulmak istiyorum

Kimse evde değildi herkes is yerindeydi akşama doğru herkes eve gelmişti hepimiz yemeği yedikten sonra salonda oturduk tam anlatmak için emire bakıyordum Dilara hanımın sesi ile ona döndüm

"melek sana bir hediye aldım yarın hepimiz beraber aile yemeğe çıkıyoruz senin için bir elbise aldım"

Poşetin içine elbiseyi çıkarıp gösterdi ama bu çok güzeldi....