𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Hastane 46

SINIR 200 OY 100 YORUM

...

YAZAR

Polat duydu sözlerle bir çukurun içine düştü gibi hissetti ne demekti bu?

"ne dediğinin farkında mısın!" sordu sert bir şekilde nefes alamadığını hissetti böyle bir şey olamazdı

"Bak sakın ol lütfen sadece bir tahmin-"

"ne demek sakın ol?! Böyle bir şey olamaz benim kardeşim hamile falan değil saçmalama!"

"biliyorum çok zor ama bundan emin olmamız lazım yoksa melek öyle devam edemez"

"hayır dedim öyle bir şey asla olamaz!" alina daynamdi eline olmadan sinirli bir şekilde Polat'a cevap verdi

"nerden biliyorsun ya nerden? Bencil olma! Şuan senin ne hissettiğini değil kardeşini düşünmen lazım bir şekilde hamile veya olmadığından emin olmamız lazım şuan düşünecek vaktimiz yok Melek'i düşün eğer böyle bir şey olursa bir daha asla hayatta geri dönemez ona destek olman lazım ve destek olman için ilk önce bu durumu hal etmen lazım!" Polat bir süre kendisine kardeşi için kızan genç kadına baktı elleri yumruk haline getirirken ne yapacağını düşünüyordu

"peki ne yapmamız lazım böyle bir şey olamaz benim kardeşim çok küçük o daha okuyacak böyle bir şey kaldıramaz" Sesi içine kaçmış gibiydi alina dayanmayıp destek vermek adına Polatin elini tuttu

Polat hemen elini tutan narin ellere baktı sonra kafasını kaldırıp elini tutan ve kendisine destek vermeye çalışan genç kadına baktı

"eğer sen gerçekten kardeşini tekrar hayatta tutmak istiyorsan o zaman bir şekilde ona destek olacaksın inan bana bunu başarabilirsin bende her şekilde Meleke destek olmaya çalışırım" nazik sesi ile Polat'a destek vermeye çalışırken Polatin yaptı şey genç kadının ela gözlerine bakmak oldu

bir süre iksi de sadece birbirinin gözlerine baktılar Polat derin nefes aldı

"peki ne yapmamız gerekiyor bundan nasıl emin olacağız?" dedi pes ederek

Belki alina haklıydı kardeşim hamile değil diyip olayın içine çıkamazdi bundan emin olması gerekiyor

"eğer hasta oldu için onu hastaneye götürdüğümuzu inandırırsak sonra bir şekilde onun haberi olmadan hamile testi yaptırabiliriz eğer öyle bir şey yoksa boşuna kızı tekrar üzmemizin but bir anlamı yok" Polat yutkundu

"ya varsa?" sesin de ki o korkuyu alina da fark etmişti Polat İlk defa kendini bu kadar çaresiz hissediyor

"eğer öyle bir şey varsa o zaman söylemekten başka hiç bir şansımız yok..." dedi üzgün bir sesle

****

Yüzüme dokunan ellerle rahatsızça yerimden kıpırdamaya başlarken bu sefer saçlarımı okşamaya başladı yavaş yavaş gözlerimi açtım da karşıma Polat abimi gördüm yerime uzamaya devam ederken ona küçük bir tebessüm etti o da bana aynı şekilde

"küçüğüm sende biraz fazla uyumadın mı?" yatakta oturur pozisyona gelirken omuz silktim ve çekmeceyi açıp defter ve kalemi çıkardım

"İyi misin biraz kötü görünüyorsun?"

"iyim bebeğim merak etme" yutkundum ne kadar ona bunu söylemek istemesem bile titreyen elimle kalemi elime aldım

"Bana bebeğim deme olur mu?" tek kaşını kaldırıp anlamsızca bana baktı hemen gözlerimi kaçırdım sonra sanki anlamış gibi iki elini yumruk haline getirdi