𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Ölüm mü? 60

Sınır 190 oy 120 yorum

.....

Başımın ağrısı ile yüzümü buruşturdum

Ne olmuştu bana?

Yavaş yavaş gözlerimi açarken hastane de olduğumu fark ettiğim odaya göz gezdirdim de herkesin burda olduğunu gördüm abimle, babam ve arkadaşlarım..

Olaylar tek tek aklıma gelince gözlerin doldu

"Melek güzelim iyi misin?" emir abime cevap vermeden sadece kafamı salladım yavaşça oturur poziyosana gelmek için haraket ederken yaren hemen yardım etti

"o bir erkeği mutlu edebilecek bir kız değil..."

Göz yaşlarım sessizce aktı

"ona acıdığım için.." Caner'in dedikleri tek tek aklım da yanıklıyordu ben bunları hak etmemiştim

"Şşş sakın ol küçüğüm anlat hadi ne oldu?" beni göğsüne çekti Polat abim, ağlamam daha da şiddetli oldu

"a-bi.."ağlamaktan sesimi kendim bile zor duymuştum

" Evet güzelim söyle kim seni bu hale getirdi?" ne dediğimi bile bilmiyordum şuan.

" Beni sevmi-yormuş" saçlarımı okşayan eli öylece durdu, o dada büyük bir sessizlik oldu

"Ben onu mut-lu edem-iyorum sad-ece onu değil hiç bir erkeği mutlu edemiyorum yaşadıklarım yüzün-den onu mu-tsuz ediyorum, bana acıdı için benimle birlikte heve-sini almış benden" hıçkır hıçkır ağlayarak içim de ki her şeyi ortaya döktüm

O benimle oyun oynamıştı..

Madem sevmiyordu neden seviyormuş gibi yaptı

"Bunu o mu söyledi?" dişlerinin arasına konuştu Polat abim hiç bir cevap vermeden sadece ağlıyordum

"melek burda kalacak bugün ona iyi bakın benim bir kaç isim var" ne olduğunu anlamadan beni göğsünden çekip ceketini da alıp uçak gibi hızlı bir şekilde odadan çıktı

Yiğit yanıma gelerek karşıma yatakta oturdu gözlerim dolu bir şekilde ona baktığım hiç bir şey demesine izin vermeden direkt boyuna sarıldım kollarını belime dolandı sımsık karşılık verdi

"ağlama meleğim sana söz veriyorum bunun hesabı çok pis keserim ondan benim kardeşimi kimse üzemez, bir pic için ağlamaya değmez güzelim, şimdi biraz sakin ol ve kendine gel"

...

Odamda sadece yaren ve atakan abim vardı ikisinin de uyduğunu görünce yataktan yavaş yavaş kalkmaya çalıştığım

Herkesi odadan zorla çıkarmıştım yemek yemeleri için eminim birazdan buraya gelecekler o yüzden onlar gelmeden abim ve yaren uyanmadan hemen odadan sessizce çıktığım

Hastane elbisesi üzerim de vardı umursamadan yürümeye devam ettiğim asansöre binip en üst katta bastığım

Göz yaşlarım kendini tekrar bırakmıştı en azından son kez ağlamak istemiyordum ama kendimi yine durduramıyorum

Çatı da gelince soğuk hava yüzünden yüzüme bir tebessüm oldu yavaş yavaş tamamen çatının kenarına geldiğim

Aşağı baktığım da kimsenin orda olmadığını gördüğüm.

Çatının kenarına tamamen çıktım iki ellerimi de yana açarak kendi kendime konuştum

"Ben kimseyi hak etmiyorum.." göz yaşlarım hızlandı

"Ben acınacak bir haldeyim.." kendimle yüzleşiyordum Caner'in dedikleri aslında gerçekten doğru olduğunu yeni farkına vardım

"Ben kimseyi mutlu ede-mem" Sesim titriyordu Caner'in dedikleri aklıma geldikçe bir an önce ölmek istiyorum