𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Uçurum Kenarı 42

Sınır 100 oy 70 yorum

...

Saate baktığımda birazdan akşam yemeği olacaktı Üstüme pijamalar vardı O kadar yorgunum ki hiç çıkarmaya gerek duymadan  defteri ve kalemi de alıp aşağı indim

Yemek odasına Geldiğimde yine tahmin ettim gibi Herkes her zaman ki gibi keyifsiz bir şekilde oturuyordu Derin bir nefes alıp tamamen içeri girdim Benim girmemle hepsi bana dönerken yine her zamanki gibi takmayıp Polat Abim ve emir Abimin arasına oturdum

Kimseden ses çıkmazken Sultan abla sofrayı tamamen hazırlamıştı Afiyet olsun dedikten sonra yemek salondan çıktı Karşımda olan balığı görünce kokusu inanılmaz midemi bulandırıyordu Biraz daha burada dursaydı eminim kusacaktım Hemen defteri elime alıp yazdığımı Polat abime gösterdim

"bunu benden uzak bir köşede tutabilir misin?" şaşırdığını belliydi

"Neden Sen balığı seviyorsun Yoksa bu sefer beğenmedin mi?" Yüzümü buruşturarak balığa baktım

"Midem bulanıyor" hemen balığı atakan'in yanına bıraktı kokusu uzaklaşınca daha iyi gelmişti

"Neden miden bulanıyor hasta mısın yoksa hastaneye gidelim mi?" Polat abime küçük bir tebessüm edip kafamı olumsuz anlamına salladım

Tekrar yemeğime döndüm uzun zamandır çorbayı içmemiştim o yüzden canım çok çekmişti

Sofrada Sofrada sessiz bir şekilde hepimiz yemeğimiz yerken kimseden ses çıkmıyordu Hepimiz yemeğimizi bitirdikten sonra tam odama çıkıyordum ki babamın sesiyle durmak zorunda kaldım

"kızım salona geçelim biraz konuşalım?" Az çok Ne soracaklarini tahmin edebiliyordum yutkunmamı neden oldu Kafamı olumlu anlamında salladım elimdeki defter ve kalemi de alıp onlarla beraber hepimiz salona oturduk

Herkes çok gergindi Eminim Nasıl soracaklarını düşünüyorlardı Ben de şu an nasıl bunu itiraf edeceğimi düşünüyordum Nasıl söyleyebilirim

"nasıl soracağımı bilmiyorum..." diyip sustu babam Hala ilk günkü gibi hiçbiriyle doğru düzgün göz teması kurmuyorum

Gözlerim dolduğunu hissettiğim belki artık söylemem lazımdı artık herkes çok merak ediyordu bundan eminim böyle bir şey olamamış olsun diye şuan hepsi içinden duan ediyor ne yazıkki çok geçti

"o şerefsiz..." diyip sustu Polat abim elleri yumruk haline getirirken lafını bitiremedi onlar için de zordu hemde çok zordu hangi abi kardeşinin tecavüze uğradığı duymak ister ki veya hangi baba?

Polat abim tekrar derin bir nefes aldı kendini sıkıyordu sanki böyle bir şey olduğunu söyledim an yıkılacak gibiydi

"o herif sana dok-undu mu" titreyen sesi ile sordu Polat abim gözlerime bir damla yaş akarken hepsine göz gezdirdim hepsi hayır demem için Remsen yalvarıyorlar bütün gözler bağırıyordu

Gözlerimi kapattım göz yaşlarımı sesizce bıraktım hâlâ gözlerim kapalıydı açmadan kafamı olumlu anlamına salladım ne kadar benden tiksinirler diye korksam da artık daha fazla onları cevapsız bırakmazdım

Salona ölüm sessizliği vardı kendime cesaret vererek yaşları silmeden gözlerimi açtım tamda tahmin ettim gibi olmuştu hepsi yıkılmıştı herkesin gözleri dolmuştu Polat abimin gözlerine bir damla yaş akarken aynı zamanda boyun damarları ortaya çıktı

"ALLAH KAHRETSIN"  Ne olduğunu anlamadan ayağa kalktı Polat abim salonda ne var ne yok hepsi kırmaya başladı istemezce elimi kulaklarıma götürdüm

Kendisinden geçmiş bir şekilde duvara yumruk atıyordu herkes o kadar yıkılmıştı ki kimse Polat abimi durduramıyor bağırarak dur demek istediğim ama yine olmadı