Sınır 200 OY 100 YORUM
....
YAZAR
"melek hanım şuan iyi ama maalesef size kötü bir haberim bunu nasıl söyleyeceğim bilmiyorum.."
"söylesene kardeşimin neyi var!" bağırdı atakan doktor derin bir nefes aldı
"melek hanım ilerde çocuk sahibi olamaz" herkes şok olmuş ifade ile doktora baktı cihan bey titreyen sesiyle konuştu
"bu ne dem-ek"
"eskiden gördü şiddet yüzünden bu çok zor çok ağır darbeler aldı hâlâ vücudunda bazı yaralar var ve karnına yemiş tekmeler yüzünden bunun mümkün olmadığını size söylemek zorundayım eğer ilişkiye girmeden önce tedavi alsaydı bir ihtimal olurdu ama bu artık mümkün değil hastayı görebilirsiniz geçmiş olsun" Polat kardeşinin hamile olamadı için mutlu olması gerekirken olamadı
Kardeşinin hamile olmasın derken bundan kast etmemişti hayatı boyunca çocuk özlemi ile geçirmek istememişti neden her şeyi bu kadar üst üste geliyordu?
O şerefsiz kardeşinin hayatını tamamen mahvetmisti eğer o zamanlar küçük bir ihtimal olsa bile şimdi onun yüzünden bu ihtimal yok olmuştu
"bu na-sıl olur" konuştu cihan kendi kendine evet şimdi çok gençti kızı hatta daha çocuktu şimdi olmazsa bile ilerde kızı tabiki de anne olmak isteyecekti bu zor bir şeydi kızına bunu nasıl soylebilirdi?
"ne olacak şimdi?" konuştu miran kısık bir sesle Polat elini yumruk haline gelirken cevap verdi
"kimse bir şey söylemeyecek şuan iyi değil bunu söylememiz doğru değil!" herkes beraber içere girdi melek yatakta öyle uzanıyordu ailesinin içere girmesi ile hemen onlara döndü ve küçük bir tebessüm etti
"kızım nasıl-sın" sesinin titremesine engel olmadı melek yüzünde ki tebessümü silmeden kafasını olumlu anlamına salladı bu da iyiyim demek
...
Melek
Şuan hastane de odada tek başıms yatıyordum bugün ne yazıkki burda kalacaktım ne kadar istemiyorum desem bile böyle daha iyi olacağımı söylediler diğerlerini hepsi burda ne kadar kalmak isteseler bile buna izin vermedim Polat abim dışında kimsenin kalmasını istemediğim özelikle alina hamileyken onu burda tutamazdım
Acıktığım için abim yemek alacağını söyleyerek beş dakika önce çıktı kapı açılınca şaşırdım bu kadar çabuk mu döndü? Kapı tamamen açılınca kesinkle görmeye beklediğim son kişiydi
Caner karşıma duruyordu gözlerim dolunca onu ne kadar özlediğimi fark ettim gerçekten özlemiştim kapı kapattıktan sonra yavaş yavaş hiç bir şey demeden yanıma yaklaşıp karsina durdu
"Küçük Melek" dediğinde gözümde bir damla yaş aktı ona sımsık sarılmak istiyorum
"seni özledim" Sesi bile beni ne kadar özlediğini andırıyordu yavaşça yatakta karşıma oturdu yatakta zaten oturdum için rahattım
"hemde çok özledim" elini yavaş yavaş elime yaklaştırdı sanki beni korkutmak istemiyormuş gibi elimi nazikçe tutmaya çalışıyordu
"Artık bu kadar ayrılık yetmedi mi?" elimi sımsıcak elinin arasına alırken gözümde bir damla yaş daha geldi onu çok seviyorum ona gerçekten değer veriyordum
"sarılıyım mı?" sordu masum bir sesle onun sarılmasını beklemeden sımsık boyuna sarıldım O da hiç düşünmeden sımsık elini belime sararak karşılık verdi aynı zamanda boynumun üzerine derin nefesler alıyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺
ActionÜvey ailesinden şiddet gören melek hayat onun yüzüne güler mı? Tam yeniden hayata geri dönüyor derken bu sefer ona takıntı olan adamın karşına güçlü durabilir mi? .... "Ateş abi?" "bebeğim" Duydum söz ile şok oldum iki adım geri gitmeme neden oldu...
