SINIR 190 OY VE 100 YORUM
Selammmm
Bugün bu hikaye de son kez görüşüyoruz artık bizim de sonumuz geldi..
Bir yıldır benimle bu yolda yürümeye devam eden herkese çok çok teşekkür ederim
Eskiden kitab yazmaya korkarken şimdi sizin sayenizde devam etmek istiyorum, sizin verdiniz destek bana gerçekten özgüven verdi.
Hatalarımı asla yanlış veya dalga geçer bir şekilde yüzüme vurmadınız için ben daha çok özgüven aldım
Bu bölüm de artık son kez görüşüyoruz demiyorum çünkü yeni bir kitab hazırladım
Benimle tekrar yeni bir yol da devam etmek isteyen bütün arkadaşları hesabımı takip etmesi için içtenlikle davet ediyorum🖤
Ayrıca yeni hikayenin tanıtımı en aşağıda okuyabilirsiniz🖤
Neyse çok konuştum sizi çok seviyorum
İyi ki varsınız
Keyifli okumalar...
......
Her şeyi bitmiş miydi gerçekten?
Neden ben bütün Sevdiklerimi kaybediyorum? Sorun bende miydi? Ben gerçekten lanetli miyim?
"Sakin ol küçüğüm" Hâlâ cama vuruyorum Caner'in ölmesine inanmıyorum o yaşıyordu hissediyorum
"abi yalvarırım ne olursun bir şey yap ölmesin ne olur yaşat onu" çaresiz bir şekilde abimin göğsünden kısık bir sesle konuştum
Doktor hâlâ olumsuz bir şekilde hemşire bakarken bir anda Caner'in kalbini tekrar atması ile göz yaşlarımı umursamadan hemen abimin göğsünden çıktım cama daha çok yaklaştım
"Hocam hastanın kalbi tekrar normala döndü" göz yaşlarının aksine Dudaklarımın arasına kocaman bir gülümseme oluştu
Bana verdi sözü tutmuş muydu?
Hemen Caner'in babasına Kenan amcaya baktım berk abim ona destek verirken mutluktan göz yaşı döküyordu
Onun Caner'den başka kimsesi yoktu..
Mutluluk göz yaşım durmayı bilmezken Kenan amcaya yaklaştım, ona yaklaşmama ile kıp kırmızı gözleri bana döndü hiç bir şey demesine izin vermeden ona sımsık sarıldım
Bir baba şefkatiyle saçlarımı okşadı benim ona yaptığın gibi sımsık sarıldı göz yaşlarım daha çok hızlandı
"kurtul-du.." ağzımdan sadece bunlar çıkabildi
Kenan amcamdan ayrıldıktan sonra ona baktığım elini yüzüme uzattı, gözümde ki mutluluk göz yaşları sildi
"Artık ağlama güzel kızım Caner artık bizimle senin sayende yaşıyor bir baba olarak sana ne kadar teşekkür etsem az sen bana evladımı geri verdiğin" yüzüm de ki olan elini ellerimin arasına alıp dudaklarıma götürdüm sonra alnıma koydum
"Tamam artık Kenan amca üzülmek yok Caner uyanırsa çok üzülür"
...
Herkesi zorla eve göndermiştim sadece Polat abim kalmıştı ne kadar gitmesi için ikna etmeye çalışsam da olmadı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺
ActionÜvey ailesinden şiddet gören melek hayat onun yüzüne güler mı? Tam yeniden hayata geri dönüyor derken bu sefer ona takıntı olan adamın karşına güçlü durabilir mi? .... "Ateş abi?" "bebeğim" Duydum söz ile şok oldum iki adım geri gitmeme neden oldu...
