HANGİMİZ GERÇEK

1.Bölüm : Sıradan bir gün

Okul çıkışları günün her zaman en güzel anlarıdır, zaten bize fazla ayrılan bir vakit olmaz ,okul çıkışları bu kaybın tesellisi gibidir.Okul ziliyle uçan uykum otobüse binmemle beraber yine benimleydi.

Rahat koltukta bütün kaslarım serbesttir, sözlüdeki kasılmaları etkisini üzerimden yeni atmıştım. Telefonuma baktım,sadece saçma reklamlar ve hocaların attığı ödevler vardı. Harika! az arkadaş az stres demektir.

Otobüse bineli on dakika geçmişti,durağa gelmiştim. Hemen ayağa kalkıp indim. Hızlı adımlarla eve doğru yol aldım. Etrafı izledim. Günün bu anlarında garip duygular benimle ama henüz net değiller ,yine kendimi sorgulamaya başlamıştım.

Düşünüyordum,aslında ne kadar sıradan her şeyim. Yaptıklarını düşünürken bile uykum geliyordu ne acı....

Eve varmıştım, kapıyı iki kere çaldım ,kapıyı annem açtı ve gülümsedi. Karşılık vermek için sahte bir gülümseme attım.

Masama geçtim, hayatta zevk aldığım nadir şeylerden biri olan doğal taşlarımı çıkardım.

Enerji verdiklerini sanmıyorum belki de ben onların enerjisini tüketmiştim. Mitoloji , astral yolculuk da ilgimi çekiyordu. Kim bilir belki ileride sabahlarını televizyon önünde geçiren boş insanlara burçların dan bahsederek vakitlerini çalarım. Bu fikir aklımın bir köşesinde dursun.

Kapı çaldı,babam işten dönmüştü. Bu günlerde gayet gergindi. Annemin neşesi bile bastırıyor ,evde soğuk rüzgarlar estiriyordu.

Babam her zaman böyle değildir aslında ,evde benim dışımda stres problemi olan biri yoktu. Ama işte çok garip davranıyor, benimle göz teması kurmaktan kaçınıyordu. Hiç anlam veremiyorum .Benden mi kaçıyor yoksa? Bu düşünce çok saçma geldi. Ve başka şeyler düşünmeye çalıştım.

Yemek yemiyeceğimi söyleyip yatağa yattım. Umarım artık korkularımı yenerim en azından hala umudum vardı. Belki bir gün kazanan ben olurum. Bir geleceğim olur ,belki iyi bir mesleğim ve mutlu bir hayatım olur. Hayaller kurarak uyumak güzel.