HANGİMİZ GERÇEK

13. Bölüm: Sıra Sende

Çağrı korkmuyor gibi duruyordu. Kadın sinirlenmişti.Bu sefer daha fazla gayret gösterecekti. Kadın bana yaptığı gibi onuda kontrol altına almaya başladı. Çağrı'nın göz bebekleri yok olmaya başlamıştı. Sanırım oda benim gibi bir hayal dünyasına gitmişti. Çok korkuyordum. Ya o başaramazsa? O zaman ne yapacaktı sonsuza kadar oradamı kalacaktı? Bu sorular beynimi kemiriyordu. Kadın hızla kafasını bana çevirdi. Yüzü o canavar ifadeye büründü. Bana keskin dişleriyle sırıtıyordu.

- Şimdi ne yapacaksın bakalım küçük hanım.sanırım abin senin kadar dirayetli olamayacak,ama oda haklı sonuçta böyle bir şeye karşı koymak pek mümkün değil.

İçim ürpermişti. Sesi az öncekinden daha kalın çıkıyordu. Az önceki kadın sesi gitmiş avını yakalayan bir vahşi hayvan sesi gelmişti. Cesaretimi toplayıp onunla konuşmam lazımdı.

- Ona ne gösterdin!
- Seni gösterecek halim yoktu ya! Bu belki işe yaramazdı, ama bu gösterdiğim şey Çağrı'nın aklına bile getirmeye korktuğu bir zaafı buna karşı koyamaz. Ayrıca bunu sana söylemem için aptal olmam lazım.

Ne gösteriyordu acaba "Çağrı'nın aklına getirmeye bile korktuğu" bu kadar kötü demek. Kadının konuşmasıyla irkildim.

- Hadi ama, bir tane almalısın. Neden bu kadar tereddüt ediyorsun ki.

Kadın Çağrı ile konuşuyordu.

- Söylenenleri duymadınmı artık buna bi son vermeliyiz.
- Tamam en azından son kere, ne dersin?
- Seni de ömür boyu kullansınlar mı istiyorsun.
- Bunu bir daha bulamazsın Çağrı yanımda bir sürü var.
- Nasıl şu An yanındamı?
- Evet, şu an yanımda. Bence çok abartıyorsun. Onu sana vermemi istermisin?

Çağrı korkuyla yutkundu. Ve kadının eline doğru uzandı. Elini uzatıyor sonra geri çekiyordu. Buna daha fazla izin veremezdim. Çağrı'yı kolundan tutup kendime çevirdim.

- Çağrı sakın onu alma! Sana diyorum beni duyuyor musun? Kendine gel, sakın onu alma.

- Sen ne yaptığını sanıyorsun!
- Çabuk onu bırak.
- Buna engel olamazsın asla vazgeçmeyecek.

Tam bu sırada Çağrı konuşmaya başladı.

- İstemiyorum.

Kadın şaşkınlıkla konuştu.

- Ne dedin sen.
- İstemiyorum, dedim onu almayacağım
- Hayır! alacaksın.
- Sana almayacağım, dedim.

Kadın sinirle haykırdı.
- Siz kendinizi ne sanıyorsunuz bizimle asla başa çıkamazsınız.

Çağrı'nın gözleri normale dönüyordu.
Tamamen düzelince yere doğru çömeldi. Sanırım bayağı zor bişey atlatmıştı. Etrafımızda ki insanlara baktım. Hiç bir ses çıkarmıyordu. Hepsi korkuyla titriyor ve yere bakıyordu.

Bu esnada garip görünüşlü kişiler birbiriyle ufak bir konuşma yaptıktan sonra sinirle dışarı çıktılar. Sanırım şimdilik kurtulmuştuk, ama bir daha ki sefere kurtulmayabilirdik. Buradan kaçmanın bir yolunu bulmalıyız. Peki ya bunca insan ne olacaktı. Hepsini götürmek mümkün değildi. Birden aklıma bir fikir geldi. Oda düzenli bir şekilde havalandırılıyor. Havalandırma yerini bulabilirsek. Belki orada bir çıkış bulabiliriz. Sonra geri dönüp belki bu insanları kurtarabiliriz. Çağrı hala çok yorgundu,yerde yatıyordu. onun uyanmasını beklemeliydim.

♡Keyifli okumalar♡