Favorite Member || Jeon Jungkook

☆Rozdział 26☆

Ja:
Wiem, że cię zawiodłam, ale nie mogłam wrócić do Korei tak po prostu...wrócić tak jak gdyby nic się nie stało. Za każdym razem gdy spojrzałabym na twarz Jungkooka, przypominałabym sobie wieczór, podczas którego posądził mnie o zdradę i zarzucił mi wiele przeróżnych kłamstw, nie próbując mnie nawet wysłuchać. Nie chciałam złamać danej wam obietnicy, ale nie umiałam i wciąż nie potrafię o tym zapomnieć. Przepraszam cię Tae. Jest mi naprawdę bardzo przykro. Mam nadzieję, że kiedyś przyjdzie taki dzień, w którym spróbujesz mnie zrozumieć.

Kiedy skończyłam pisać wiadomość zaadresowaną do Taehyunga, pospiesznie nacisnęłam przycisk ,,wyślij" i odłożyłam swój telefon na bok. Ukryłam swoją twarz w dłoniach i po raz kolejny zaczęłam rozmyślać nad swoim beznadziejnym życiem. Po tym jak zostałam zwolniona ze swojej poprzedniej pracy, wszystko zaczynało się powoli układać. Znalazłam zatrudnienie w wytwórni, zyskałam kilku wspaniałych przyjaciół i co najważniejsze miałam przy swoim boku chłopaka, przy którym każdego dnia czułam się wyjątkowo.

Niestety w życiu nic nie trwa wiecznie, a wszystko co piękne dość szybko się kończy. W jednym momencie moje uporządkowane życie wywróciło się do góry nogami. Wszystko to, co kiedyś miałam, stało się mglistym wspomnieniem przeszłości.

Wzdrygnęłam się, gdy moje rozmyślania zostały przerwane przez dzwoniący nieopodal mnie telefon. Nie spoglądając na jego wyświetlacz, postanowiłam go po prostu odebrać. Zaraz po naciśnięciu zielonej słuchawki, moim oczom ukazała się twarz Jimina.

- Cześć Y/N - przywitał mnie dość chłodno.

- H-hej Jimin.

- Właściwie to nie powinienem nawet do ciebie dzwonić, ale może kiedy usłyszysz to co chcę ci powiedzieć, zmądrzejesz.

- Co masz przez to na myśli? - popatrzyłam na niego z niezrozumieniem.

- Jesteś egoistką Y/N! - chłopak niespodziewanie podniósł na mnie swój głos - Cholerną egoistką!

- Słucham? - zmarszczyłam swoje brwi.

- Nie przesłyszałaś się, jeśli o to ci chodziło. Nazwałem cię egoistką.

- A-ale... - słowa Jimina zaskoczyły mnie tak bardzo, że nie potrafiłam złożyć w swojej głowie żadnego logicznego zdania - Dlaczego?

- Chcesz żebym wyjaśnił ci znaczenie tego słowa? - spojrzał na mnie kpiąco.

- Wiem, co to znacz... - nie zdążyłam dokończyć, gdyż chłopak dość szybko mi przerwał.

- Złożyłaś obietnicę Hobiemu hyungowi, jednak wcale jej nie dotrzymałaś - pokręcił głową z dezaprobatą - Zrozumiałbym to jeszcze, gdybyś nie wiedziała o naszym koncercie, ale Taehyung sam cię na niego zapraszał.

- Jimin j-ja... - zignorował to, że próbowałam coś powiedzieć i po raz kolejny wszedł mi w słowo.

- Rozumiem, że nie chciałaś się widzieć z Jungkookiem, ale pomyślałaś choć raz o nas? O nas wszystkich jako swoich przyjaciołach?

Tym razem chłopak umilkł i odruchowo przeczesał swoje włosy dłonią. Przez cały ten czas nie odrywał ode mnie swojego spojrzenia, przez co poczułam się dość niezręcznie. Jego przenikliwy wzrok sprawił, że zaczęłam nerwowo miąć w dłoniach skraj swojej koszulki. Jimin dał mi w końcu dojść do słowa, jednak zadane przez niego pytania sprawiły, że w mojej głowie zrodziło się zbyt wiele myśli. Nie potrafiłam wydusić z siebie choćby słowa, przez co chłopak znów kontynuował.

- Y/N, do cholery! - krzyknął tak głośno, że aż podskoczyłam w miejscu - Potrzebowaliśmy twojego wsparcia i twojej obecności. Jesteś naszą przyjaciółką, którą traktujemy jak jedną z nas, a ty... - przerwał na chwilę i w milczeniu zacisnął swoje pięści - Patrzysz tylko na siebie i na swoje własne dobro. Wcale nie obchodzą cię nasze uczucia. Wcale nie obchodzi cię to, że się o ciebie martwiliśmy kiedy zniknęłaś nagle z dnia na dzień i przestałaś odbierać nasze telefony. Nie zależy ci ani trochę na naszej przyjaźni - przygryzł nerwowo swoją dolną wargę, jednocześnie uderzając pięścią w stolik - Najpierw uciekłaś bez słowa, a teraz nie próbujesz nawet czegokolwiek naprawić. Jedyne co robisz, to wciąż uciekasz i łamiesz złożone obietnice.