"Bana güvenden bahsedecek en son insan bile değilsin. Beni iyi dinle Altuğ Acar..."
Elim ile kalbimi gösterdim.
"Ömrünün sonuna kadar unutma, paramparça olan kalbimden sen sorumlusun."
Ayağa kalktı. Tam karşımda durdu. Elimi tutup bir şeyi bırakt...
Sabahın köründe olan uçağıma yetişmek için çalan alarmı kapattım. Birkaç dakika boyunca tavanı seyrettim.
Gidiyordum.
Dört yıl önce Ankara'ya gelmiştim. Üniversite hayatıma burada devam etmiştim. Şimdi ise Adıyaman'a geri dönecektim.
Bu dört yıl içinde çok fazla şey olmuştu, abimden haberleri alıyordum. Bulut abi ve Dicle abla üç yıl önce evlenmişti. Abim ve Açelya'da bir yıl önce evlenmişti. Erdem abi ve Ceylan ablanın çocuğu olmuştu.
İki düğüne de gitmemiştim. Biliyorum. Ayıp etmiştim ama sınav dönemine denk gelmişti. Hemde belki de gitmek istememiştim.
Gerekli eşyalarım zaten benden önce gitmişti.
Yataktan kalkıp üstümü giyindim. Kahvaltımı dışarıda yapacaktım. Üstümü giyinip eşya, kıyafet dolu valizim ile evden çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evden çıkınca anahtarı emlakçının dediği yere bıraktım. Tüm işlemler tamamdı. Sadece uçağa binip gidecektim.
Havalimanına gidince oraya yakın bir kafeden tost ve kahve aldım ve uçağımın gelmesini bekledim.
Yemeğimin bitmesinin ardından uçakta gelmişti. Valizimi çekip uçağa doğru ilerledim. Koltuğuma oturup telefonumu çıkardım. Arkama yaslanıp oraya gidince neler olur diye düşündüm.
*Bence o var mıdır diye düşünüyorsun?*
'Artık o yok.'
Adıyaman'a varmıştım. Valizlerimi alıp bir taksiye bindim. Gideceğimiz yeri söylediğimde taksi hareketlendi. Bende etrafı izlemeye başladım. Çoğu şey değişmişti.
Askeriyeye varınca adama parayı verdim. Valizimi sürükleyerek girecekken askerler durdurdu.
"Ahh unuttum. Kimlik?"
Asker başını salladı.
"Kardeşim lan o benim!"
Gelen ses ile askerler hazır ola geçti. Bende gülümseyip abime döndüm.
"Dört yıl oldu kızım, dört yıl." deyip bana sıkıca sarıldı.
"O kadar çok özledim ki seni. Kokun burnumda tüttü. Çok güzel olmuşsun, çok büyümüşsün."
Gülerek ondan ayrıldım.
"Sanki görüntülü konuşmadık."
"O ayrı bu ayrı. Kızım ben sana dört yıldır sarılamıyorum."
Ona tekrar sarıldım. "Özür dilerim, birden çekip gittim."
Kafasını iki yana salladı. "Hayır, iyi yaptın. Eğitiminin hepsi olmasa da çoğunu iyi bir yerde tamamladın, canını tehlikeye atmadın. Yeterki sağ salim ol, gerekirse ben seni hiç görmem."
