NÂRE

5. Bölüm

Dilay' dan...

Gözlerimi açtığımda birkaç saniye gözlerimin ışığa alışmasını bekledim.

Nerde olduğumu hatırlamaya çalıştım. En son babamgilin yanına gidiyordum.

Yeşim!

Birkaç dakika sonra kafamı kaldırdım ve karşımda eski babamı gördüm.

" Sonunda uyanabildin kızım. Oyunumuzu oynamak için senin uyanmanı bekliyordum."

Kafamı iki yana salladım.

"Ne olur her dediğini yaparım bana bir şey yapma."

Birkaç saniye düşündü.

"Her dediği mi?" Hızlıca kafa salladım.

" O evdeki her haberi bana vereceksin. Bir nevi ajan olacaksın."

Yapamazdım. Bana evlerini açmışlardı.
Aile sevgisini hissettirmişlerdi. Onlara böyle bir şeyi yapamazdım.

"Yapamam"

" Peki , kızım. Sen nasıl istersen" deyip sırtıma tekme atmaya başladı.

Kemerini çıkarttı. "Onlara bu kadar mı alıştın? Onlar ile yemek yedin mi ? Gülümsedin mi? Mutlu oldun mu? Aile sevgisi hissettin mi?"

Kafamı salladım. Sinirlendi.

"Her vurduğumda sayacaksın. Anladın mı beni?"

" Anladım" Kemeri ile sertçe vurdu.

Sert bir tekme attı. "Ahh!" Saçımdan tuttu. "Say dedim sana!" "Bir" Bir kere daha vurdu. "İ- iki"

üç, dört, beş, altı, yedi, sekiz... yirmi sekiz, yirmi dokuz, otuz.

Tam otuz tekme. Ruhumdaki yaralara yenisini ekleyen otuz tekme.

"Ben , sana yıllarca baktım ulan. En iyi hocaları tuttum , okuyup iyi yerlere gel diye. Yediğin önünde yemediğin arkandaydı. Sen daha ne istedin? Sen ne yaptın? Yeni ailene geçince her şeyi aksattın. Hocaların arıyor beni. Dilay gelmedi derslere diyor. Seni ben büyüttüm tamam mı? Benim dediklerinin dışına çıkamazsın. Diğer insanlar gibi dışarıya çıkıp gezemezsin , arkadaşların olamaz. Ailen ile yakın olamazsın. Senin sadece derslerine odaklanman lazım. Anlıyor musun beni? Senin tek ailen biziz."

Yıllarca duyduğum sözlerdi. Yerimden zorlanarak kalktım.

" Evet haklısın. En iyi hocaları tuttun. Yediğim önünde yemediğim arkamdaydı. Ben ne mi istedim? Sevgi istedim. Çok zor bir şey miydi ya beni sevmek? Küçük çocuk gibi her zaman sizden sevgi istedim. Sizin cevabınız neydi? İşim var, git derslerine çalış. Yeni aileme geçince dersleri neden aksattın diye soruyorsun? Çünkü onlar sizin bana 17 yıl boyunca vermediğiniz sevgiyi verdiler. Ben kendimi biraz insan gibi hissettim. Dersleri düşünmek istemedim, bulunduğum o ana odaklandım sadece.
Evet beni sen büyüttün. Allah kahretsin ben senin gibi bir adamın yanında büyüdüm. Tabi buna büyümek denirse.
Sen beni büyütmüş olabilirsin ama ben senin kuklan değilim tamam mı? Dışarıya çıkacağım. Arkadaşlarım olacak. Onlarla birlikte gezeceğim. Tüm bunları yaparken ders de çalışabilirim değil mi?
Ben her şeyi geçtim. Beni bu kadar ders çalıştırmanızı , sıkmanızı. Her şeyi unuturum ama bir şeyi unutmam... Beni niye dövdün? Allah aşkına bana bir cevap ver sen beni niye dövdün? Neden ruhuma bir sürü yara bıraktın. Küçüktüm ben! On yaşındaydım. Yedi yıl boyunca her Allah'ın günü dövdün beni.
Neden? Yalvarırım söyle bana. Neden? Neden ruhuma sayısız yara açtın?"

İlk defa susmadım. Konuştum. Dayanamıyordum. Öleceksem de en azından konuştuğum için mutluydum.

Suratıma baktı. Sadece baktı. Her zamanki gibi yine bir cevap alamadım.