TPSL PRESENTS: CRUSH [COMPLETED!] (ELNELLA FANFIC)

Kabanata 6 - NAHANAP NA: THE REAL XAVIER & MARNELITA(?) - MEOW VS. BAHING?

—-
Dear Diary,

Last day of preparation it is. Today it is the final day. At last! Second day selection process! Pressured ang Kuya Xavier ninyo. So ngayon ay naaalala ko rin ang isang pambihirang Sabado sa aking buhay mag-aaral noon.

Hayyy!!! Hindi naman sana ako ang maging leader ng program bukas. Pahinga muna ni Leader Xavier. Ang kaso nga lang, wala rin silang magagawa kun'di ang hilingin ang tulong ng isang mas nakatatandang tulad ko.

Naku! Naku! Naku! Chief nga pala si Supervisor Xavier ninyo sa selection process. Nakakaba. We have to decide as is. At may CS pang naganap. Ano sa tingin nila. Kailangan ko pang gawin 'yon kay Marnelita? EWAN! Mag-throwback muna tayo... Throwback ng isang diary entry ng aking dalaga.

—-
Dear Diary,

Bakit gano'n ha? Pinipika ba talaga ako ng pambihirang bilog ng mundong ito? Bilog siya ngunit nagtataglay ng ika nga'y invisible four sides.
---

Ngayong araw ay masagot ko sana sa isang diary din ang diary niyang ito. Hayyy!!! Alas sais na ngayon. Akala ninyo maaga ako sa office? Galit pa 'yung CEO ng SM sa buong Pilipinas sa lagay na 'to. Medyo nataranta pala sila at kanina pa nila ako tinatawagan. Hindi ko naman maaaring sagutin ang telepono at nagmamaneho nga ako. Hindi naman kasi ako naghahanap ng isang personal na tagamaneho.

---
Dear Diary,
Hayyy!!!! Ngayon lang tayo nagkira. Ngayong gabi lang. Akala ko normal visit lang ang gagawin. Nahiyawan agad ako sa office dahil ano daw ba ang ineexpect ko? Hello? Ano nga kaya? Aba't. Nahihiyawan pa pala ang supervusor? Buti na laang diary at narito ka ngayon sa aking tabi.

Kanina pagkatapos ng office hours ay nagpahatid si Marnelita sa akin papunta sa kanilang tahanan. Noong una ay nag-aalala pa ako sa magiging reaksyon ng kaniyang mga magulang. Ngunit dahil na rin sa nahugot kong ekspiryensya mula sa posisyong ito ay mas alam ko nang manehuhin ang bagay-bagay...Medyo...Kaunti...As in slight laang mga utol—este Diary pala.

Alam mo Diary, ayoko pang matulog. Hindi pa ako makatulog. Ngunit tila pagod na pagod na ang aking katawang lupa.

Hala! Ate Girl is messaging me pala. Mamimiss kita, kaibigan. Ano na naman kaya ang maaari naming pag-usapan? Ngayon, maaari ko na siyang pormal na ligawan. Sisiguraduhin kong sa huli ay makakamit ko rin lahat ng mga magagandang pangarap ko.

Nangangalumata,
Xavier

Sobrang napakabusy ko talaga bukas. Maghapon as in maghapon. Pinag-oovertime pa raw ako ng mga tao sa taas. Dadagdagan nila 'yung sweldo ko? E 'yung oras ko kaya madagdagan pa nila? Naimpress kaya sila sa lagay na 'yon sa aking performance nila? O baka naman parusa nila ito sa akin sapagkat nahuli ako nang bahagya sa pagdalo sa appointment sa aming trabaho kaninang umaga?

Aha! Alam niyo ba kanina nakapagpakilala ako nang pormal sa mga magulang ni Marnelita. Payag na silang tawagin ko silang Tito at Tita. Pampawala ng stress ngayong araw. Alam mo bang may tatapusin pa akong isang observer's paper?

Ano pa nga ba ang hindi ko naikukuwento? A oo nga pala. Bukas ko na laang ng umaga paghahandaan ang isang napakahabang salaysay.
—-

After finding the friend of Xavier and Marnelita ay doon kami tumuloy sa bahay ng aking Senyorita Jea. Good thing to spend time with each other naman sapagkat Born again kaming dalawa. Bukas naman. pinagpalang araw Linggo ay magkasamang sasamba ang pamilhyang dalawa. Isa lamang pala ito sa 'mga mahahalagang sorpresa' nila.

Kahapon ay ginunita sa aming mga tahanan ang naganap na group study or worshiping. Parang gano'n. Medyo nakalimutan ko na kasi kung ano ang tawag sa kaganapang 'yon.

A certain 'Marnelita' called Jea na pala secretly to ask her about the missing diary. Cryptic daw ang voice nito ayon sa kan'ya. Aba! Ang lagay ba e—Sila na nga kaya ngayon ang dalawang kumpirmadong buena manong bida-kontrabida sa istorya?

At hindi lang 'yon! Ayon pa kay Jea ay kaklase namin sila dati. Pero teka lang... Sobrang nakakakilabot naman yata? Ngayong taon lang naman kami naging magkaklase. Sa palagay ko ay ibang tao ang nakita niya noon. At bakit nga kaya kinailangan pa talagang dumaring sa napakagrabeng puntong nangangalumata na si Xavier?

Sino nga ba ang pangunahing kontrabida sa istorya? Ang mga ito'y sila na nga ba?

Karaniwan na sa ating mga kabataan ang pagiging seloso o selosa. Nngunit dahil na rin siguro sa pagiging college student namin ay hindi namin madalas na natatalakay sa isang malaya at bukas na diskusyon ito.

"Elmo. Can you tell me exactly na nga who is Marnelita again? And bakit niyo ba kasi sila dapat pang hanapin?" Habang winiwika ni Jea ito ay panay ang pagnguya niya ng mga siling labuyo doon sa kinakain niyang kimchi. Light snack lamang ang inorder niya para sa aming pananghalian.

"Marnelita? Sa panaginip ko lang siya nakita," pagpapalusot ko sa kan'ya. Ayaw ko lamang kasi ng mahabang paliwanagan pa.

"OK. I think I'm full na. I need to go home this early pa. Sir Monz, mauna na po ako," biglaan nang tuluyang mag-walk out ito.

Nakapagpasya na ako! Ngayong umaga ay nakatakda ko nang aminin ang lahat ng ito sa kan'ya. Sa edad na labing walo kong ito ay muntikan ko na rin itong maging nobya dati. Ako ay ipinanganak noong Abril 27, 1994. Si Jea naman daw ay ipinanganak noong March 30, 1998. Sabay pala kaming nagkolehiyo. Mabuti pala at hinintay kami ng natatanging pagkakataong ito.

"Is it the two of us that you are finding Elmo? Yah right! That diary belongs to the two of us," mataray na bungad ng dalagang ang pangalan daw ay Marnelita. Nakasuot pa ng sun glass ito ng aming makita. Bakit kaya dati ay napapanaginipan ko siya? Bakit niya kaya ako kilala?

"Lunes na bukas right? Kung gusto niyo talaga ng ganito ay iwasan natin ang ganitong usapan. Bukas na lamang natin tapusin ang lahat," kalmadong wika naman ni Jea.

"Hindi pa kami tapos sa inyong dalawa. May mali sa pagkakasauli ng diary naming ito. Alam kong tadhana ang nagpalapit nito sa in'yo. Sa ngayon ay maaari bang magkainan na muna tayo?" pasarkastikong wika naman ni Xavier. Lubos na nagulantang ang lahat. Sapagkat biglaan na lamang silang umupo sa aming lamesa.

Gano'n pa man ay nagawa pa rin naming sama-samang mag-agahan. Pambihirang mga taong ito! Too strange to tell. But are too kind to felt. Hindi naman kasi sila nananakit e. Iniba nilang bigla ang aming naiisip na ideya.

Ang tanong. Sila nga kaya ang totoong Xavier at Marnelita? Maaari kaya akong bigyan ni Xavier ng mga pampaguwapo niya? Effective na effective kaya. Sobrang titig talaga ni Jea sa kan'ya. Grabe! May nagseselos, mga best.

"Gising na Engineer Xavier. Nagkaklase tayo. Hanggang ngayon ay nananaginip ka pa rin ba?" natatarantang tanong sa akin ng aming Class Secretary. Third week na ng klase namin. Kaya malamang nito ay medyo sanay na rin silang lahat sa akin.

Si Baho ba naman ang maging Class Secretary e. Ganito nga talaga araw-araw ang mangyayari.

"Pasensya na, Pare. Medyo napuyat lang kasi ako kagabi.

"Not because your smarter than me ay i-totolerate na kita. May programa kasi tayong sinusunod," pagpapatuloy na panenermon niya. Pambihira talaga! Kapag may kaharap na professor ay ibang-iba talaga ang ugali ni Baho.

Medyo napailing na lamang si Jea. As the discussion rolled by na.