TPSL PRESENTS: CRUSH [COMPLETED!] (ELNELLA FANFIC)

Kabanata 10 - Misinterpret: NANliligaw o NAliligaw? (Epilogogo)

<<EPILOGO>>

<<AKA Xavier Habana POV>>

Dear Diary

Oh my goodness nga naman talaga! Maging ako siguro ay nagugulimihanan na...Baka. Siguro. Aywan ko lang! Batid kong sa hinaharap ng panahon. Ang kakathain kong istorya ay magiliw na pagkakaguluhan nila.

All stories here in our dream world—maging ito ay good man or bad ay darating at darating din sa salitang 'goodbye'. Ito ay upang magawang makatawid ng mga masasayang gunita hanggang sa kabilang buhay. Kung ano ang mga naranasan ko ngayon ay malamang sa malamang na makadaupang-palad din ng aking pinamamahal na nililigawan bukas—panahong nawa ay matawag ko na rin siyang 'kasintahan', sa wakas. Ito ay kung ang lahat ng aking mga katanungan sa buhay ay akin nang nahanapan ng nakapalinhagang kasagutan sa wakas.

Each life has its purpose with a goal. Remember that. A purpose with a goal. Hindi maaari ang isa lang ang gagana. Dapat ay magkasabay silang iiral. At ang layunin na 'yon ang habambuhay na nagdurugtong sa bawat isa sa atin. Kung minsan lang talaga ay we're always forcing ourself to think whys and what ifs. So why nga kaya? So what if nga ba? Kung ano pa kasi ang napakatagal na nating hnihintay ay yaon din pala ang napakatagal na sa ating nagbabantay. At ang sinasabi ko ay ang "Hello!" na napakatiyaga sa ating naghihintay nang walang humpay.

Paano nga kaya magtatapos ang istorya ni Xavier na ngayon pa laang bot halos nagsisimula? Totoo nga kaya siyang umiiral sa mundong ibabaw? O baka naman bahagi lang siya ng isang ideyang umiiwas sa lubusang pagkaligaw? Masaya man o malungkot. Ididiretso't ididiretso ng panahon at pagkakataon kung alin ang tiwali at kung sino ang huwad at baluktot. Ako at ako lang ang maaaring magsabi kung saan ako patutungo. Sasalaminin 'yon ng bawat desisyon na aking gagawin. Hanggang sa 'istorya' nga lang kaya maaaring magdiwang nang panghabambuhay ang lahat ng ito?

Hindi ko naman yatang papayagan siyempreng matapos ang istorya namin ni Marnelita siyempre. Alam kong may dahilan ang lahat ng ito. Tungo ang bawat pangyayari para sa ikabubuti ng lahat. Ngunit tangkain niya mang wakasan ito ay muli itong mabubuhay kinabukasan.

As I entered the office ay tumuloy ako sa tranaho after the program. May mga new equipments nang nabili ulit para sa bagong opisina. We will invent new flavors and varieties sooner or later. Madali rin naman akong nakapag-adjust. Sapagkat napakamahiyain ko man ay pilit pa rin akong hinuhunta ng aking mga bagong kasamahan. Matuloy naman kayang muli ang planong ito?

May nakalimutan pa kaya akong banggitin? My asistant? Nandoon lang siya lagi sa tabi ko. Waiting kung papalitan ko siya, o kung ano. Siya pa rin kasi ang asistant ng dalawang naging supervisor bago ako. Nagpapahinog pa ito nang kaunti, upang kahit papaano ay maluklok na siyang tuluyan sa puwestong kagaya ng chief-of-staff. Halos tanungin na nga niya sa akin kung kaya ko pa siyang pagtiyagaan. Samantalang siya nga itong palaging tumutulong at umuunawa sa akin.

Ganito na laang. Gawin nating mas simple, bot. Ang alam ko ay ako ang nanliligaw sa kan'ya. Pero naalala ko na! Siya nga pala talaga ang mas naunang nanligaw—teka nga muna... Alalahanin natin ang alaalang matagal nang lumipas. Sa malawak na kalangitan, tayo nang walang maliw na pumagaspas.

It was our grade six graduation kung saan niya matapat na ibinahagi sa akin ang isang napakapambihirang ideya. Na handa siyang manligaw sa kaniyang minamahal. Hindi ko pa rin naman alam noon na ako pala yaong kan'yang pilit na pinatatamaan. Sayang!

So kung itutuloy niya ang panliligaw sa akin ay bali mutual courtship ang mangyayari. Sa huling paghampas ng hangin ay darating na rin sa wakas ang mga ibong maluwalhating nagsisiliparan, sa himpapawid ay kapwa nangagsisisayawan at nangagsiaawitan.

Separate ways. Separate paths. Hindi ba't 'yan din ang isang bagay for the first place na muling nagdugtong sa aming dalawa? Separate but connected in other ways. Naiintindihan ko naman ang katagang ito, anyway.

As we cussefully went through to our separates offices ay wala nang nagdurugtong sa aming dalawa kun'di ang pag-asa na minsan pa'y magdaos ng isang malawakang seminar ang kumpanyang aming matapat na pinaglilingkuran. 'Yung pinagseselosan ko naman kay Marnelita ay nasa Pantabangan branch pa rin. Siya pala ay matagal nang nasa merchandising department. In fairness. Hindi ko na namamalayan ang kan'yang mga bagong appointment. Hindi naaman sa pagiging seloso hano!?

Siya nga pala. General check up namin ngayong hapon. Ninenerbiyos na naman ako. Graaaabeee!!!

Si Marnelita na ang magtutuloy ng lahat. Siya na ang susunod na magkukuwento sa inyo. This is the most intense part for me.

So heto na nga. Magpaalam na kayo pansamantala kay Seńorito Xavier. Be good to Señorita Marnelita.

Nagmamahal,
Senyorito ni Senyorita - Xavier Habana
—-

"Who's that certain Maxene, Mr. Elmo? Bakit ngayon ka lang? Alam mo bang kanina pa kita hinihintay? Nadaanin kita sa Rizal kanina. Huwag kang mag-alala! Hindi mo na kinakailangang magpaalam pa.

"Teka muna! Pagod na pagod pa ako Jea! Maaari mo ba muna akong patuluyin sa loob ng inyong tahanam? Maaari naman nating daanin ang lahat ng ito sa isang mabuting usapan.

"Pasalamat ka at wala dito sina Papa JM at Mama Jenine ko!" padabog na pagbubukas nito sa napakahabang gate ng kanilang tahanan.

"Tuloy na po kayo Senyorito sa inyong palasyo. Nakakahiya naman po kasi sa inyo. Diyan ka lang sa veranda. Baka gusto mong ipahabol kita sa aming mga naglalakihang aso at pusa!? Mahingal-hingal na wika nito. Hindi ko nga pala siya dapat na gaanong binibwisit ngayong araw. Bad mood nga pala siya, simula pa kaninang umaga.

"Maaari ko bang isama ang mga magulang ko dito upang pormal—" Itutuloy ko pa sana ang sasabihin. Nang ang aking pagsasalita ay biglaan na lamang niyang putulin.

"Hay naku! Magpapaliwanag daw kasi 'yung isang binata diyan. Kaya naman ako. Heto pinapasok ko. Nasaan ang 'pagpapaliwanag' diyan sa mga pinagsasabi mo ha? Sabihin mo sa akin sa pagkakataong ito kung nasaan." nagtataray na paniningit nito sa aking napaikli lang sanang pagwiwika. "Crush pa naman sana kita noon, Elmo." pagpapatuloy niyang wika.

"Hindi ba malinaw naman na gusto kitang ligawan." She quickly welcomed me into the gate of their family house. Pero marunong nang magsarili ang aking Senyorita. May sariling rest house siya, kung hindi niyo pa ito nalalaman.

"Ha? Mukha nga yatang pumasok nang tuluyan sa isip mo ang ibang ideya. Ako nga ba talaga ang may sabi no'n?" tanong niya sa akin. Naiintindihan ko na. Nagseselos nga talaga siya kay 'Alyas Marnelita'. Huwag naman sanang sa ganitong pamamaraan pa maputol ang aming napakakulay na kabanata.

"Hindi kita susukuan. Narito lamamg ako lagi. Nagbabantay sa tabi mo," makahulugan kong tugon sa kan'ya.

Teka muna. Erase! Erase! Hindi namin maaaring maging classmate sina 'Xavier' at 'Marnelita'. Sila ay sa opisina na nagtatrabaho pala.

Totoong tao naman pala sila. Bakit kaya nila kinakailangang magparamdam pa? Kulang kaya ng pagkalinga ang kanilang medyo may kabataan pang kaluluwa? Sino nga kaya sila kapag nakaalis na ang maskra nilang dalawa?

Kami kaya ay nanliligaw? O baka naman ang dalawang panig nga lamang siguro ay kapwa naliligaw? Isang alingawngaw ang sa atensyon ninyong lahat ay malapit nang pumukaw.

Malapit na ang panahon ng muling pagsapit ng panahong mala-bida kontrabida ang pagbulyaw ng nagbabadyang bagyo ng isang pambihirang pagkakataon.