Dördüzler |TAMAMLANDI|

Sekiz

OY VERMEYİ UNUTMAYALİM BEBİSLEEER

🌼

Gözlerimi alarmın iğrenç sesi ile zor zoruna açıp ovusturdum ve diğer elimle alarmı kapatmaya çalıştım.

Alarm sesinden iğrenen bı tek ben miyim?

Yok bende sevmiyorum Berfin

Naciyenin muhteşem katılımı da gerçekleştiğine göre güne başlayabilirdik. Derin bir nefes alıp kalktım ve saçlarımı toplayarak banyoya ilerledim. Yüzümü güzelce yıkayıp çıktığımda aklıma bugün okul olduğu gelmesi ile kaşlarımı çatarak saate baktım.

7.10

Zaten buçukta kahvaltı yapılacaktı bu yüzden formami üzerime giyip annemin aldığı makyaj malzemelerine göz gezdirdim. Stres olarak banyoya girip gerginlikten titreyen ellerimi sakin olmaya zorlayıp makyaj çantasının içinden bir kapatıcı çıkarıp göz altlarımı kapattım.

Fazla abartmadan kirpiklerime hafif bir rimel geçip nemlendiricisi dudaklarıma yedirdim. Banyodan çıkarak zaten dün akşam sabah uyku sersemligi ile hazirlayamacagimi bildiğim için hazırladığım çantamı alıp takamadigim kravatı da alarak odadan çıktim.

Okul ceketinin cebindeki telefonuma baktigimda tam vaktinde inmistim. Göğüs kafesim hızla inip kalkarken merdivenleri hızlı hızlı inip küçük ama hızlı adımlarla salona girdim.

Elimdeki kravatla beraber annemi ararken mutfaktan gelen sesler ile çantamı koltuğa bırakıp hızla mutfağa giriş yaptım. "Anne kravatını takar misin?"

Bizde küçük Emrah gibi olduk he

Geldiğimden bu yana ilk defa yüksek çıkmıştı galiba sesin heyecandan. Tezgahtan elinde bardakla beni duyan annem donup kaldı ve elindeki bardağı düşürdü.

Çocuğu okula başlayan anne heyecanı galiba

Bir çığlık dedi ve benim irkilmem ile annem ne zaman dolduğunu bilmediğim gözlerinden akan yaşlar ile bnaa doğru gelip elimden kravatı alıp hem ağlayıp hem gülerek başımdan geçirdi.

"Neden ağlıyorsun?" Tedirginlik ile ona baktim. Aklıma ona 'anne' dediğim geldiginde alt dudağımı ısırdım. Kravatı yapıp yüzümü aviclari arasına aldı ve göz yaşlarını silip gülümseyerek yanaklarimdan ve anlimdan öptü. "Teşekkür ederim bebeğim"

"Hanımlar günaydın" içeriye giren babam ile bakışlar ona döndüğünde babam annemin ağladığını görüp yanımıza geldi "hayatım?" Sorgulayıcı sesi ile annemin yüzünü kavrayıp kendine çevirdi. Dudaklarımı birbirine bastırıp ikisine baktım.

Annem babama sarılıp bana gülümseyerek vakti ve bana dönüp babamı işaret etti yutkunarak bir adım geri çekildim. "Günaydın baba" ve evet ayaklarımı götüme vura vura oradan uzaklaştım ve salına girdim.

Ellerimle kendimi yelleyip masaya yönelirken diğerlerinin oturduğunu gördüm. "Günaydın" sesim ile bana dönen bakislarl karşılık verdiler. "Berfin,biz aynı siniftayiz seninle" Devrim'in sesi ile ona döndüm.

İşte şimdi rahat olabilirdim ve öylece yapıp rahat bir nefes verdim. En azından Devrim vardı değil mi? Ama orada arkadasları vardı ya ben yanlız kalırsam? Ya beni unutursa?

Yok canım unutmaz ikizisin sen onun.

Umarım Naciye umarım...

Sakin bir şekilde geçen kahvaltıdan sonra Barlas abinin eşliğinde okula gitmek için Barlas abinin arabasına doluştuk. "Okulda birbirinize göz kulak olun hele ki Berfin'e,tamam mı?" Barlas abinin sozuyle herkes onaylar miriltida ses çıkarmıştı ve okula giriş yaptık.